Το μπακαλακι ήταν ένα μικρό και ήσυχο μαγαζάκι από αυτά που σπάνια συναντάς κόσμο μέσα ...η ιδιοκτήτρια ήταν μια κυρία στρουμπουλή γύρω στα 50 ταλαιπωρημένη γυναίκα από τα παιχνίδια της ζωής.. μα κάθε φορά που την αντίκριζες σου έβγαζε μια ζεστασιά απίστευτα μοναδική με το χαμόγελο της, με την καλημέρα της ,με τις κουβέντες της για όλα για το τι κάνεις για το πως πρέπει να κάνεις σωστά το παστίτσιο, μιας και σε είδε να παίρνεις εκείνο το πακέτο με τα μακαρόνια που από το μέγεθος και μόνο σε παραπέμπει σε κραιπάλες και μπεσαμελ...και είχε ένα μοναδικό τρόπο η άτιμη να σου βγάζει την κάθε μικρή μυστική κουβέντα που σε αποπλανούσε και μόνο η ιδέα ότι και πάλι είσαι εκεί μέσα σε μια ψυχανάλυση της καθημερινότητας σου...
Είχες αποφασίσει ότι τίποτα αυτή τη φορά δεν θα σε έκανε να βγάλεις και να καταθέσεις εκτός από τα τελευταία σου ευρώ και τα εσώψυχα σου …μα έλα που και από το πρώτο λεπτό είχε καταφέρει η άτιμη κυρά μπακάλαινα να μάθει για το πως περνάς τον τελευταίο καιρό με τον ανίατο έρωτα σου είχε καταλάβει κιόλας η σκρο....τσα τι ακριβώς απαντήσεις σου έδινε κάθε φορά που του ζητούσες κάτι και δεν έλεγε να σωπάσει σε τρέλαινε η σιγουριά της και το πόσο πολύ μέσα έπεφτε σε όλα... ήθελες να φύγεις σε έπιανε ταραχή και μόνο με την ιδέα ότι θα άκουγες ακόμη μια αλήθεια που όχι ότι δεν γνώριζες αλλά σε ευχαριστούσε πιο πολύ να ταξιδεύεις μέσα στα ψέματα και άφηνες τον χρόνο να κυλά απειλητικά ...
Υπήρχε πάντα η ιδέα του τι έκανα πάλι ...τι είπα πάλι..αλλά πάντα ήταν τόσο λυτρωτικό που έλεγες χαλαλι και το τελευταίο ευρώ κατάθεσης στα σκονισμένα πακέτα ζυμαρικών χαλαλι και η τελευταία κουβέντα των ανομολόγητων σκέψεων μου ...και ήθελες με λαχτάρα να ξημερώσει η επόμενη μέρα που θα είχες ανάγκη από μια χαζό κονσέρβα και θα βρισκόσουν ξανά εκεί μέσα για να αρχίσεις άλλη μια τέτοια κουβέντα χωρίς τελειωμό μια κουβέντα ανάμεσα στα ράφια από λάδια και καρυκεύματα όλων των λογιών, που σε έφερνε πιο κοντά στο αλατοπίπερο της ζωής σου …
11 σχόλια:
Το κείμενο σου μόλις με ταξίδεψε στο συνοικιακό ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου που μικρός έπαιρνα σποράκια και τα συναφή αυτοκόλλητα με τα αυτοκίνητα που μαζεύαμε τότε...και ευτυχώς έχουμε ακόμη αρκετά τέτοια συνοικιακά μαγαζάκια όπου η ιδιοκτήτρια ξέρει τα πάντα για σένα από τις αταξίες που έκανες μικρός, τους βαθμούς που έπαιρνες στο σχολείο μέχρι τις ετοιμασίες για το γάμο σου... ίσως είμαστε από τους τυχερούς ακόμη που η όποια συζήτηση γίνεται με καλή διάθεση για να μάθουν για σένα πως είσαι και δεν σε ρωτάνε ερωτήσεις του στυλ ΄΄κάρτα μασούτη έχετε ?''
Θα διαφωνήσω με τον αγαπητό κύριο από πάνω. Έχετε κάρτα Μασούτης? Εάν όχι να βγάλετε μία, θα απολαύσετε μεγαλύτερη ποικιλία προιόντων και το κυριότερο, εχεμύθεια στις αγορές σας και απαλή ευχάριστη μουσική χωρίς ψυχανάλυση από το άγρυπνο βλέμμα της Κυρά Μπακάλαινας....
:((
Λοιπόν και εγώ θα ξαναδιαφωνήσω με τον αγαπητό κο eric... το μοναδικό πράγμα που σιχαίνομαι είναι να μπαίνω στις κονσέβες ( θες Μασούτης, Καρφουρ, Media Market ή όπως αλλίως λέγεται η ετικέτε τους ) για να αγοράασω και εγώ κονσέρβα.. ε ΟΧΙ δεν θέλω να γίνομαι σαρδέλα στη θέση της σαρδέλας.....:)
Μερικά καλοκαίρια ψώνιζα και εγώ από την ίδια ...
EXOυν γινει γραφικοι τετοιοι μπακαληδες...σπανια υπαρχουν..ουτε υπαρχει χρονος για κουβεντες ετσι οπως μας κυνηγανε οι υποχρεωσεις...
αλλα πιστευω κι οτι ο κοσμος εχει μαζευτει ,δε ξανοιγεται οπως παλια
my tnt χαίρομαι γιατί κι εγώ ακριβώς τα ίδια συναισθήματα είχα όταν το έγραφα κι εγώ κάπου ταξίδεψα ισως στα παιδικά μου χρόνια ένα καλοκαίρι στο χωριό να τρέχουμε όλα τα διαολακια μαζί να πάρουμε εκείνα τα μικρά merendakia που τα τρώγαμε με κουταλάκι …θυμάσαι …?και σου φαινόταν τόσο μυστήριο το ψιλικατζίδικο σαν να έκρυβε μυστικά μέσα του που πάντα ήθελες να ανακαλύψεις...
Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτά τα μικρά μπακάλικα κρατούν ακόμη ζωντανή την ανθρωπιά και είναι σαν μια όαση μέσα στη μουτζούρα της πόλης...
Φιλιά my soul mate...
eric δεν έχω κάρτα Μασουτης ψυχή μου δεν πάω ούτε σουπερ μάρκετ ξεχνώ να αγοράσω τα βασικά για το σπίτι όποτε το μπακάλικο πάντα περιμένει ανοιχτό ότι ώρα και να πάω...και η ψυχανάλυση καλό μου κάνει μερικές φορές ….είμαι και λίγο γκαγκα ονειροπόλα εδώ που τα λέμε μαζόχακι δηλαδή τα θέλει ο κ...ρικος μου βρε παιδί μου...
Φιλιά μαύρο μου κοράκι..
fcs λες να έχουμε συναντηθεί ...κάπου εκεί ανάμεσα στις κονσέρβες και στα λάδια κρίμα γιατί δεν μου μίλησες και είχα τόσα πολλά να σου πω άσε που δεν θα ακούγαμε μόνο την κυρά μπακάλαινα...
φιλιά σουπερμανατα...
Καλή μου "παπαρούνα" επειδή δεν έχω χρόνο πάω στο μπακάλικο είναι πάντα ανοιχτό και καμιά φόρα είναι καλό να λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω μπας και ξανά θυμηθούμε τα παλιά μπας και μάθουμε να λέμε καλημέρα και να σκάμε και κάνα γελάκι που και που...
Φιλιά και ονειροπόλες καλησπερες
Καλησπέρα.
Υπάρχει κάτι ανησυχητικό σε αυτή σου την δημοσίευση ή μου φαίνεται;
Pan όχι όλα καλά αλλά...υπάρχει αυτό το αλλά..που μένει ανοιχτό και αναπάντητο...
Φιλιά και πιπεράτες καληνυχτες
Δημοσίευση σχολίου