Τρελοκομείο

Μιας και έχω μαύρη διάθεση τον τελευταίο καιρό..μου αφιερώνω ένα κομμάτι που άκουγα στην εποχή του λυκείου και νομίζω ότι μου παει τόσο δα..

Παρεμπιπτόντως στο λύκειο με φωνάζανε το τρελοκομείο...και φοβάμαι ότι τελικά δεν πέσανε και πολύ έξω...

Αφιερωμένο επίσης σε όλα τα κορίτσια του blog και φυσικά σε όλους τους άντρες που μας ανέχονται με τα παράξενα που μας πλούτισε αυτή η φύση...


Κάποτε πήγα κι εγώ,
μια τρελλή να παντρευτώ,
μια γυναίκα ουρλιαχτό.

Που στο γάμο εμφανίστη,
με μαύρο νυφικό κι ουΐσκι,
κόντεψα να τρελλαθώ.

Με έκανε να νιώθω,
σαν μπάσταρδο παιδί και νόθο,
μα την αγαπώ τρελλά.

Φορούσε πάντα μαύρα,
κι έμοιαζε με μαύρη γάτα,
ήταν ίδια η συμφορά.

Η νύφη που φορούσε μαύρα,
και αγαπούσε τα σκοτάδια,
αλλά μπορούσε να σε βοηθήσει,
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει.

Έλα πίσω τώρα,
μ' έχει πάρει η κατηφόρα,
και μπροστά μου είν' ο γκρεμός.

Μ' έχει πάρει από κάτω,
σήκωσέ με από τον πάτο,
τώρα όσο είναι καιρός.

Σε μισώ μα και σε θέλω,
το κεφάλι μου φουρνέλο,
που μου καίει το μυαλό.

Θέλω τα φτερά μου πίσω,
θα 'ρθω να σε κυνηγήσω,
δε σταματάω, πριν να σε βρω.

Η νύφη που φορούσε μαύρα,
και αγαπούσε τα σκοτάδια,
αλλά μπορούσε να σε βοηθήσει,
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει.

Κάποτε πήγα κι εγώ,
μια τρελλή να παντρευτώ,
μια γυναίκα ουρλιαχτό.

Στίχοι: Είλωτες
Πρώτη εκτέλεση: Είλωτες

Για να ακούσετε πατήστε
">εδω