Σήμερα μου ήρθαν εικόνες από το παρελθόν...και απορώ με εμένα και το πως γίνεται να έχουν περάσει τόσα χρόνια και να παραμένω ακόμη κάποιες στιγμές σαν μικρο παιδί...Ίσως λέω εγώ τώρα να είναι κάποιο εγκεφαλικό κύτταρο που δυσλειτουργεί πάντως κάνει πολύ καλά την δουλειά του γιατί μερικές φορές νομίζω οτι ζω στην ταινία back to the future ξέρετε εκείνη με την χρονομηχανη ένα τέτοιο πράγμα ζω...
Όλα ξεκίνησαν από τις βρεγμένες μου κάλτσες άκου τρέλα τώρα βγήκα στο δρόμο και αντι να πατάω σε μέρη που δεν είχαν νερό λόγω βροχής εγώ ακριβώς το αντίθετο έκανα...μην δω νερολακουβα εκεί να πάω να πατήσω εεεε λογικό στο τέλος να έχω ποτίσει μέχρι μέσα...τώρα θα μου πείτε που κολλάει αυτό κολλάει γιατί αυτό το έκανα από μικρή όπου έβρισκα νερό και λάσπη γινόταν αγάπη μου αμέσως και βουτουσα μέσα σαν να ήθελα να νιώσω την υγρασία σαν να την ζω...
Και εκεί που λέω μόνο αυτά θυμήθηκα από εκείνα τα χρόνια να σου και ο μικρός από τον παιδικό που πρώτη μέρα όταν πάτησα το πόδι μου εκεί μέσα μου έδωσε μια κλοτσιά στον πισινό και εγώ ένιωσα την υγρασία για ακόμη μια φορά να κυλά επάνω μου μιας και είχα κατουρηθεί από την τρομάρα μου ναι.. ναι.. το έκανα κι αυτό και άντε μετά να γλυτώσεις από όλες αυτές τις αναμνήσεις...ουφ αυτά πάω να πάρω ένα καφεδάκι μπας και συνέλθω και έρθω πάλι στην πραγματικότητα του σήμερα ...
Τα φιλιά μου καλημερες σε όλους...
8 σχόλια:
Πολύ καλημέρα...
Βρε τυχερή είσαι που τα θυμάσε όλα αυτά... εγώ δεν θυμάμε τίποτα πριν το γυμνάσιο... τα πέρασα στο ασυνείδητο όλα...
Κοινό στοιχείο σε όλα η υγρασία... μμμμ...
Άντε καλό καφεδάκι και να προσέχεις ... τους μικρούς... και τις λακούβες...
Φιλί
Odipore αν σου πω τι θυμάμαι ακόμη άσε σκέτος παραλογισμός το μυαλουδακι μου...όσο για τους συνειρμούς μου ναι όλοι μουσκεμενοι είναι...απο τις πολλές νερολακουβες...
Τα φιλιά μου αγαπημένα
eιναι πολυ ομορφο να θυμασαι καταστασεις απ το παρελθον...κι εμενα μου ρχονται στη μνημη γεγονοτα που με σημαδεψαν ευχαριστα η μη και γεγονοτα που απλα τα σκεφτομαι...ακομα και τους μονολογους μου θυμαμαι οταν πηγαινα προνηπια....
εναν παλιμπαιδισμο ωστοσο τον εχω απο τοτε....χαχα!! μου μεινε το κουσουρι
στις τελευταίες βροχερές μέρες, εγώ εκεί που περπατώ μου έρχεται μια ακατανίκητη επιθυμία να βουλιάξω το πόδι μου μέσα σε μια λακούβα με νερό! δεν είσαι η μόνη!άσε που το να περπατάς μέσα στη βροχή είναι το καλυτερότερό μου!
φιλιά βρόχινα
Είσαι πολύ τυχερή γιατί ακτός του ότι βρέχει συνέχεια αυτέ τις μέρες, δεν υπάρχουν και φρεάτια να μαζέψουν τα νερά. :)!
Εγω θα σου προτεινα να συνεχισεις αυτο το back to the future που λες.Πιστευω οτι θα σε κανει να νοιωθεις πολυ ομορφοτερα γενικα...
OI ANAMNΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
εγώ παραδοσιακά έχω ηλίθιες απορίες(χε!):λες ότι μικρή γούσταρες την υγρασία στο ποδάρι-όπως και τώρα προφανώς.όταν σε κλώτσησε ο νεαρός στον παιδικό σου ήρεσε η υγρασία που ένιωσες;; :ΡΡ
(ιχτς,ε;)κιπ γκοουινγκ με τον παλιμπαιδισμό,κι άσε μονάχα εκείνα τα εγκεφαλικά κύτταρα που πρέπει να ωριμάζουν,κι όχι όλα,τα παιδιά είναι πάντα ευπρόσδεκτα:)
Δημοσίευση σχολίου