Κι όμως υπάρχουν κι αυτά γι αυτό όταν αρχίζω και τα παίρνω δεν ξέρω μέχρι που μπορώ να φτάσω πάντως στα σίγουρα δεν το έχω σε τίποτα να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα..θα προσπαθήσω να καλμάρω γιατί σήμερα αν κι έχω πιει τον τρίτο καφέ πράγμα που δεν το συνηθίζω τα νεύρα είναι τσίτα μονίμως...
αφιέρωση για ακόμη μια φορά στα μαύρα εγκεφαλικά κύτταρα ένα κομμάτι από τα Κίτρινα Ποδήλατα..
Θα πάρω φόρα
Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων που τον πλανήτη τον κρεμάνε σα μπρελόκ
Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα, θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου, τους ψηφοφόρους που χεις μέσα στην κοιλία σου
Θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα να ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
Ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
Θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι! Θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
Δημοκρατία κι αξιοκρατία πλέον πωλούνται σε πανέρια σε ευκαιρία!
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο, σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Νομίζουμε ποτέ δε θα μιλάμε, όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε!
Και εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Αχ Ελλάδα σ αγαπώ και βαθιά σ ευχαριστώ που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω!
Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Ερμηνευτές: Κίτρινα Ποδήλατα
αφιέρωση για ακόμη μια φορά στα μαύρα εγκεφαλικά κύτταρα ένα κομμάτι από τα Κίτρινα Ποδήλατα..
Θα πάρω φόρα
Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων που τον πλανήτη τον κρεμάνε σα μπρελόκ
Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα, θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου, τους ψηφοφόρους που χεις μέσα στην κοιλία σου
Θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα να ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
Ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
Θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι! Θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
Δημοκρατία κι αξιοκρατία πλέον πωλούνται σε πανέρια σε ευκαιρία!
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο, σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Νομίζουμε ποτέ δε θα μιλάμε, όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε!
Και εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Αχ Ελλάδα σ αγαπώ και βαθιά σ ευχαριστώ που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω!
Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Ερμηνευτές: Κίτρινα Ποδήλατα
17 σχόλια:
Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων...
...αφού πρώτα γίναμε σκλάβοι του εαυτού μας...
Και...μείναμε εκεί αποβλακωμένοι...
Σε φιλώ
Δεν έχει νόημα. Αυτοί οι τύποι έτσι κι αλλοιώς τη ζημιά την κάνανε. Αυτο που πολεμάμε είναι ο φόβος, να πιστέψουμε ότι πραγματι υπάρχουν και οι ΤΥΠΟΙ απέναντι από τα τυπάκια. Μόνο που περνάνε και φεύγουν αφού κανείς δεν τους πιστεύει και δεν τους σταματά, να μείνουν για παντα μαζί.
Αρα δεν γίναμε σκλαβοι δέκα τυπάκων... τους ανακαλύψαμε και τους εμφανίζουμε σαν ''σκιάχτρο'' μη μπορώντας να αντικρίσουμε την ώμη πραγματικότητα... οι πιό πολλοι εχουν γεννηθεί σκλάβοι... αφήστε ήσυχοα τα δέκα τυπάκια...
μια χαρα τα λενε τα παληκαρια
Τύπος ή τύπισσα... ίδιο αποτέλεσμα...
Άγραφα χαρτιά...
Καλησπέρα Παιδί μου.
για την σκλαβιά υπό τους τυπάκους δε θα μιλήσω-είναι και η ώρα δύσκολη..-
σίγουρα για να θεωρηθείς σκλάβος πρέπει πρώτα και παράλληλα να αυτοπροσδιοριστείς ως σκλάβος
ένιγουέι,ονειροπόλο κορίτσι,πού είναι η ονειροπολιά σου;
καφεδιάσματα,ε;
έχουμε αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα για να τα καίμε όπως θέλουμε!!
καλό κάνει πού και πού,να νιώθουν τα υπόλοιπα πιο άνετα!(ναι,εκπροσωπώ επάξια το υπουργείο αρρώστιας και αυτοκαταστροφής!)
καλημέρα:)
Σου αφιερώνω το παρακάτω στίχους αγαπήτη αλήθεια.
Παίρνω απόσταση απ' το χθες
να 'ρθούνε κι άλλες εποχές.
Να 'ρθουνε λύπες και χαρές
καινούριες να σου τις χαρίσω.
Παίρνω απόσταση απ' το χθες
για να μπορέσω να με θες
να βρω τραγούδια, μουσικές
καινούριες να σου τραγουδήσω.
Έλα μη μου καίγεσαι,
θα σου χαρίσω ό,τι θες
έλα μη μου καίγεσαι,
όλα μου τ' αύριο και τα χθες
στο τώρα θα τα κλείσω
Όσα η αγάπη ονειρεύεται,
τα αφήνει όνειρα η ζωή.
Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή,
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται.
Παίρνω απόσταση άμα θες
κι από τις πρώτες μας ματιές,
για να μπορέσω με γητειές
καινούργιες να στις ξαναδώσω.
Βρίσκω στον έρωτα γιατρειές
να τον γιατρέψω απ' τις πληγές
και στολισμένο χαρακιές
καινούριες να τον ξανανιώσω.
Έλα μη μου καίγεσαι
θα σου χαρίσω ό,τι θες
έλα μη μου καίγεσαι
όλα μου τ' αύριο και τα χθες
στο τώρα θα τα κλείσω
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
τα αφήνει όνειρα η ζωή
μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή,
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται.
Φιλιά πολλά καλημέρα και να μην μιζεριάζουμε η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι όπως λένε και οι τρύπες...
MΕ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΧΑΡΑ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ!!!ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚΟΣΠΙΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΛΑΒΕΙΣ!!
ΦΙΛΙΑ!!!
Ωραίοι οι στίχοι και μας κάνουν να τα παίρνουμε πραγματικά στο κρανίο. Ωστόσο δεν μπορώ να μην συμφωνήσω με τον/την Santiago Tena. Εμείς τα τυπάκια φτιάχνουμε εμείς συντηρούμε τη σκλαβιά μας. Και ειδικότερα οι Έλληνες μας αρέσει να είμαστε τέτοιοι, λες και μας δίνει η σκλααβιά λόγο ύπαρξης.. πανάθεμά μας..
Σε χαιρετώ:)
Φοβεροί στίχοι.
Εγώ θα μείνω στο:
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα να ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
Ντεκαφεϊνέ Φιλί... πω! πω! χάλια μου φαντάζει... άστο για ένα κανονικό και cool... ζωή είναι θα περάσει...
@Λιτσα Πατερακη αχ γλυκιά μου είμαι αρκετά βιδωμένη με αυτόν τον εαυτό μου και πίστεψε με η αποβλάκωση δεν μου πάει γι αυτό έχω πρόταση τι λες το άναρχες φλόγες σου να γίνει σύνθημα του εαυτού μας μπας και ξυπνήσουμε απο το λήθαργο...
τα φιλιά μου βιδωμένα...
@Santiago να σου πω είσαι μούρλια το ξέρεις...? και δες τα τυπακια ας λουστουν τους φόβους τους δεν με νοιάζει καθόλου για άτομα τα οποία υπάρχουν για να υπάρχουν γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο....και τίποτα δεν μπορεί να παραμένει αιώνια κριμένο πίσω από ανούσιους φόβους ….έτσι όπως είμαι τώρα ναμην σου πω οτι αυτά τα τυπάκια θα μπορούσα να τους τα κάνω όλα μπίλιες....
τα φιλιά μου ......
@παπαρουνα μαζί τους είμαι ...άντε γιατί είμαι φορτωμένη και και και ααα ορίστε δεν ξέρω τι γραφώ ...μόνο κραυγή μου βγαίνει αυτή τη στιγμή...
τα φιλιά μου κραυγαλέα
@Masterpcm πατερούλη άγραφα χαρτιά καλά τα λες… όμως είναι κάτι κι αυτό τους δίνει μια υπόσταση κι αυτοί στ’ αλήθεια είναι η απόλυτη τρύπα στο κενό ...κενοί άνθρωποι χωρίς ιδανικά ...χωρίς ζωή απο τη ζωή τους....
Τα φιλιά μου το παιδί σου τα έχει πάρει....
@raindrop.... ουφ είδες είδες δεν είμαι καλά και μου βγαίνει πολύ άσχημα φαντασου ξέχασα και την ονειροπόλα για λίγο απο τα πολλά νεύρα που κάψανε εγκεφαλικά κύτταρα απαραίτητα για την ψυχική μου ηρεμία ...και κοίτα στείλε διεύθυνση από το υπουργείο γιατί θα με βρείτε καμιά μέρα σε άλλη γη σε αλλά μέρη ...
Τα φιλιά μου ονειροπόλα πάντα
@παιδί της πλατείας σε ευχαριστώ αμέτρητα πολύ.. κι επειδή η συγκεκριμένη αφιέρωση μου λέει πολλά θα μου επιτρέψεις να σου χαρίσω κι εγώ με την σειρά μου κάτι.... απο τα αγαπημένα σου του Παυλου Παυλιδη ...
Με πολύ αγάπη και ιδιαίτερη εκτίμηση γλυκέ μου σου λέω.....
Ισως να φτάνει μόνο αυτό
μια ακόμα μαχαιριά
από μια ατσάλινη γροθιά
ένα τελευταίο χτύπημα
Ίσως τότε να μπορείς
πια να κλαις από χαρά
ίσως έρθεις να μου πεις
τώρα δε φοβάμαι τίποτα
Ίσως να φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά, μια βραδιά
σ' ένα ταξίδι μακρινό
ίσως να φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά σαν βροχή
μια τελευταία προσευχή
Μόνο αυτό...
Ίσως πρέπει να στο πω
σ' ονειρεύτηκα ξανά
σ' έναν έρημο σταθμό
που έγραφε εδώ ορίζοντας
Ίσως πρέπει να στο πω
ίσως να μην πρέπει πια
μας κοιτάζανε σκιές
που χορεύαν ψιθυρίζοντας
Ίσως να φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά, μια βραδιά
σ' ένα ταξίδι μακρινό
ίσως φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά σαν βροχή
μια τελευταία προσευχή
Ίσως να φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά, μια βραδιά
σ' ένα ταξίδι μακρινό
ίσως φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά σαν βροχή
μια τελευταία προσευχή
Ίσως να φτάνει μόνο αυτό...
Σε ευχαριστω......μονο αυτο
@Αλεκα συμφωνώ γλυκιά μου έτσι ακριβώς καμένη υπόθεση απο καιρό...
αλλά όπως λέει κι ο στίχος
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα να ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
τα φιλιά μου κρανίο παρμένα
@Odipore...αγαπημένε ζωή είναι και πρέπει να την ζήσουμε όπως της αξίζει... ας έχει και λάθη μωρέ αντέχουμε κι από αυτά αρκεί να βρίσκουμε και κανένα μπονους πακέτο με καλούδια...και στα καλούδια τα δικά μου μόνο χαμόγελα θέλω και ευτυχισμένα πρόσωπα....
όσο για το συγκεκριμένο στίχο κι εγώ εκεί θα έμενα αν δεν είχα τα νεύρα μου ...αν κι ακόμη κι έτσι δεν θα χαλαστώ εννοείτε πως θέλω να ζήσω ....μόνο που πρώτα απο ολα θέλω να ζήσω για εμένα και για να βλέπω κόσμο γύρω μου να φωτίζει απο χαρά..
Ντεκαφεινεεεε αυτό γλυκέ μου σαν αρρώστια ακούγεται...
έναν και κανονικό ποτισμένο απο μπόλικη τρέλα για ζωή....
τα φιλιά μου αμέτρητα...
Δημοσίευση σχολίου