The Stranger

Ήταν απόγευμα και ο Γ εμφανίστηκε πάλι στη σκοτεινή εκείνη γειτονιά που από τη μυρωδιά και από τα χρώματα της περίμενες να αντικρίσεις τον ίδιο τον θάνατο …ήταν άλλη μια τέτοια στιγμή που οι κάτοικοι και οι ήρωες τις ξεκινούσαν τον δικό τους σκοτεινό χορό με την ζωή …πολλοί από αυτούς για χρόνια μπαινόβγαιναν σε κάποια κέντρα απεξάρτησης κάποιοι είχαν φάει και μερικά χρονάκια σε βρόμικα υγρά κελιά…. όλοι τους είχαν μια ιστορία να σου διηγηθούν.. μα ο Γ σαν άλλος μάγκας τις πιάτσας δεν έλεγε ποτέ ιστορίες ήταν απόμακρος έπαιρνε την πραμάτεια του όπως το έλεγε και αφού ερχόταν ξανά στην παράλογη έκσταση του έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι για το αύριο που του φαινόταν αιωνιότητα …

Το αύριο του ήρθε όμως και ο Γ δεν είχε πολύ πραμάτεια για να φτιαχτεί ήθελε να φωνάξει βοήθεια για σωτηρία μα ήξερε καλά που είχε μπλέξει από παιδί ήταν το αλάνι μέσα στο σύνολο όχι από ψευτο μαγκιές με φασαρίες αλλά επειδή πάντα πάλευε για πράγματα που οι άλλοι δεν τολμούσαν να πουν και τον έπνιγαν τόσο πολύ τα άδικα που μια μέρα δεν άντεξε ήθελε να ξεφύγει από όλα αυτά που έβλεπε και διάλεξε το δικό του μονόπατη… επιλογή του, δεν γούσταρε πλέον τα λόγια τα είχε βαρεθεί δεν τον βγάζανε και πουθενά ήταν και εκείνες οι λέξεις που είχε ακούσει μια φορά δεν θυμοτανε από πού του μπήκε αυτός ο διάολος και τωρα βούιζε σαν χαλασμένη ατμομηχανή έτοιμη να εκραγεί μέσ στο μυαλό του και πάντα τις σιγοψιθύριζε στον εαυτό του « ζήσε έντονα πέθανε νέος» και το έκανε πράξη …στα 27 του..