Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Μια μέρα μετά…


Ήταν ένα κορίτσι διαφορετικό δεν υπολόγιζε κανέναν τα πάντα της φαινότανε αστεία στη ζωη ..προσπαθούσε να αποδείξει στον ίδιο της τον εαυτό τα λάθη της πάλευα να τον κάνει να πονά ….ήθελε προσπάθεια για να τα καταφέρεις με το που σήκωνε το κεφάλι ψιλά να σου ξανά μια εικόνα με πόνο και βρισκότανε πιο χαμηλά από ποτέ… το είχε συνηθίσει….της άρεσε ο πόνος…

Για χρόνια πάλευε να κρατηθεί από πάνω του για να γλυτώσει από την περίεργη διαστροφή της... μα άσκοπα προσπαθούσε δεν την έβλεπε ίσως την είχε βάλει βαθιά μες στη καρδιά του ίσως πάλι την ταξίδευε στα παράξενα όνειρα του είχε την αίσθηση όμως της σιγουριάς ήταν βέβαιος ότι δεν θα την χάσει βλέπετε ήταν καλός ψυχολόγος μετρούσε κάθε κατάσταση ήξερε πότε τον παίρνει και πότε όχι….

Ήρθε ο καιρός όμως που όλα έπρεπε να αλλάξουν ο καιρός των αποφάσεων η το βήμα θα γινόταν μπροστά η θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής δεν ήξερε καλά να βαδίζει μόνη της θαρρούσε πως έπρεπε να διαβεί βουνό για να βρει το δρόμο της και τότε ήρθε αυτός που δεν πίστευε ότι υπάρχει και τάραξε την ήρεμη ζωή της….

Μελαχρινός ψηλόλιγνος ήσυχος τύπος από αυτούς που περιμένεις όλα στη ζωή τους να είναι σε τάξη δεν ήταν όμως…. καταστροφή είχε ποτίσει το κάθε του όνειρο σκοτάδια είχαν πλανέψει τις σκέψεις του…. και εκείνη να υπάρχει εκεί να του δίνει το χέρι και ας ήξερε ότι μια μέρα μετά θα το μετάνιωνε γνώριζε όμως ότι θα ήταν η πρώτη φορά που άφηνε τον εαυτό να ταξιδέψει…

Και το τέλος δεν άργησε να έρθει όλα μια μέρα στη ζωή τελειώνουν κατάλαβε ότι άδικα περίμενε να τη δει ο άλλοτε αγαπημένος της …είδε ότι η επόμενη μέρα μπορεί να έχει χαρά και ελπίδα προσπάθησε να βάλει τη σκέψη της σε σειρά και είδε ξανά ψιλά μα δεν χαμήλωσε το βλέμμα κατάλαβε ότι ήταν πιο ωραία εκεί πάνω υπήρχε μαγεία και την ταξίδεψε….στα πιο όμορφα μέρη της καρδιάς της…

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

poli omorfo telos me elpida kai ilikrina mono mesa stin kardia tis tha tin vri pisteye omrofoula ine kapou ekei psakse kai tha tin vris...
kalispera

Eric Draven είπε...

Να δεις τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει....

Τραγικό να υπάρχουν άνθρωποι που δεν γεύτηκαν την αγάπη στην πιο αληθινή της μορφή.Μα ακόμα τραγικότερο, αφού την γεύτηκαν να προτίμησαν να επιστρέψουν σε φτωχά γεύματα του μετρίου και του υποκατάστατου....Κάποιοι το βαφτίζουν φόβο όλο αυτό και κάποιοι ανασφάλεια. Η γεύση στο τέλος όμως είναι πάντα η ίδια: πίκρα...

Φιλιά ομορφούλα.

Albus Genius είπε...

Στη μορφή που κάθε φορά αφήνουμε μια σκέψη και ένα σημείο.Εκεί που ταξιδεύεις και αισθάνεσαι. Συκρίνοντας του δικαστή της μοίρας τα μιλήματα.Την ομορφιά που βλέπεις στην υπερβολή και στην απλότητα της. Στην αλήθεια που δεν έχει μέσα της αγανάκτηση ή απέχθεια. Ζεί. (καιδεν είμαι ψυχολόγος)

truth around us......... είπε...

Ανώνυμε σε ευχαριστώ για ακόμη μια φόρα.. αλλά το τέλος δεν είναι όμορφο ολο απογοήτευση είναι...
Φιλία καλημέρα σου
...

truth around us......... είπε...

Eric Τραγικό να μην αφήνονται να μην είναι ελεύθεροι να πνίγονται από προστασία για τον εαυτό τους....
Ειναι ωραία και η πίκρα καμία φορα από το να μην έχεις καμία γεύση έστω και αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι ζωντανός...και ας πονάς..
Καλημερες και πολλά γλυκά truth φιλιά...

truth around us......... είπε...

Γλυκέ μου albus genius ταξιδεμα του νου και της καρδίας ελευθερία να αφήσεις τον εαυτό σου χωρίς τα κομπλεξικα πρότυπα χωρίς πρέπει χωρίς επιβάλετε..
Οι μοίρα είναι μια δικαιολογία που έχουμε ορίσει για τα άσχημα και τα όμορφα που μας έρχονται αναπάντεχα...
Το ενδιάμεσο πάντα μα πάντα μόνο nirvana μπορεί να μας φέρει δεν μας αφήνει να δούμε στην αλήθεια μας την πραγματική ομορφιά ....
Φιλακια καλησπερα

Albus Genius είπε...

Να συγκρίνεις σου έγραψα το αναπάντεχτο. Η Νιρβάνα συμφωνώ δεν μας αφήνει να διακρίνουμε την αλήθεια, αλλά το ενδιάμεσο κατά τον Καζαντζάκη είναι η ζωή. Για τα δικά μου μέτρα μια μικρή ζωή, αλλά ζωή. Να την χαρείς λοιπόν μην την παρατάς.

kat. είπε...

θέλω και εγώ μαγεία!!!
πως γίνεται να την έχουν όλοι αλλά πάντα να λείπει από την δική μου ζωή;

truth around us......... είπε...

"albus genius"Δεν την παραταω έτοιμη για μάχη είμαι γλυκέ μου το παλεύω και με παλεύει και ίσως φτάσω στο ενδιάμεσο του Καζαντζάκη και ίσως έρθει η γαλήνη...Σε ευχαριστώ θα κρατήσω ακόμη ένα μικρό διαμαντάκι σου....
Φιλάκια αληθινά...

truth around us......... είπε...

Καλή μου "kat" δεν είσαι η μόνη όλοι γι'αυτη την μαγεία ψάχνουμε όπως ειδές το κορίτσι της ιστορίας συμβιβάστηκε με τον πόνο και τον έκανε πολύ δικό της …ένιωσε την απομάκρυνση …είδε ξανά τον έρωτα και άφησε τον εαυτό της να δει μέσα της γιατί κατάλαβε ότι κανείς άλλος δεν την είχε αγαπήσει όπως αγαπούσε τον ίδιο της τον εαυτό η καλύτερα όπως αγαπούσε την ίδια τη ζωή....
Φιλια καλη μου χαρηκα για την επισκεψη σου..