Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

So this is Christmas



Θα ήθελα κάθε μέρα να την αντιμετωπίζουμε σαν να είναι Χριστούγεννα δεν είναι τα λαμπιόνια ούτε τα γλυκά και τα καλοκάγαθα αισθήματα μας για τους συνανθρώπους μας που την κάνουν μοναδική αύτη τη μέρα αλλά η γέννηση του ίδιου του Χριστού η γέννηση της λύτρωσης μας...Ας αφήσουμε λοιπόν όλα τα αλλά για τις υπόλοιπες μέρες ας δώσουμε σε κάθε μέρα την αξία να υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας ας δώσουμε όλα τα αισθήματα και την αγάπη μας στον καθένα που το χρειάζεται και ας μάθουμε επιτελους ότι δεν είμαστε τόσο μοναδικοί μέσα στη μοναδικότητα μας αλλά είμαστε τόσο μοναδικοί μέσα στο πλήθος του κάθε μοναδικού ανθρώπου που είναι διπλά μας...


Να είσαστε όλοι καλά και κάθε ευτυχία για κάθε μέρα σας εύχομαι...





So this is Christmas


And what have you done


Another year over


And a new one just begun


Ans so this is Christmas


I hope you have fun


The near and the dear one


The old and the young


A very merry Christmas


And a happy New Year


Let's hope it's a good one


Without any fear


And so this is Christmas


For weak and for strong


For rich and the poor ones


The world is so wrong


And so happy Christmas


For black and for white


For yellow and red ones


Let's stop all the fight


A very merry Christmas


And a happy New Year


Let's hope it's a good one


Without any fear


And so this is Christmas


And what have we done


Another year over


And a new one just begun


Ans so this is Christmas


I hope you have fun


The near and the dear one


The old and the young


A very merry Christmas


And a happy New Year


Let's hope it's a good one


Without any fear


War is over over

If you want it

War is over

Now...

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Merry Xmas..



Xo xo xo μετά από όλα τα περιστατικά που είδαμε όλες αυτές τις μέρες ας θυμηθούμε ότι είναι επιτέλους Χριστούγεννα...


Τα Χριστούγεννα όπως και όλες οι γιορτές μου φέρνουν κατάθλιψη ένας πολύ σημαντικός λόγος είναι ότι τα έχω συνδέσει με αγορές με ψώνια και πολλά φαγητά… αλλά πιο πολύ γιατί είναι οι γιορτές που σου λένε τώρα θυμήσου ότι είσαι άνθρωπος και δες και τον κόσμο που πονάει και επειδή είμαι ένας πολύ κακός Σκρουτς ...δεν μου αρέσει να ορίζω σε κάποιες μέρες του χρόνου ποτέ θα υπάρχουν άνθρωποι γύρω μου που χρειάζονται βοήθεια ...


Μετα θυμάμαι πολλές σκηνές από τα παιδικά μου χρόνια εμένα τον αδερφό μου παραμονή Χριστουγέννων να παίρνουμε τα τρίγωνα για τα κάλαντα...και κάθε φορά που φτάναμε σε μια πόρτα να τον σκουντώ μπας και πάρει μπρος και πει και αυτός καμιά κουβέντα....με έκανε ρεζίλη κάθε φορά ο μικρούλης όπως και όταν μας έπαιρνε η γιαγιά στο κατηχητικό να πούμε στις καθώς πρέπει κυρίες τα κάλαντα μόνο μερικοί φθόγγοι βγαίνανε από το στοματάκι του κι έτσι κάθε φορά μονή τα έλεγα και όλοι γελούσαν μαζί μας......


Από όλες τις χρονιές όμως δεν θα ξεχάσω τη χρονιά που οι γονείς μας , μας ανακοινώσανε ότι δεν θα έχουμε Χριστουγεννιάτικο φαγητό στο τραπέζι γιατί δεν είχαμε χρήματα σαν μικρά χαζά κι εμείς ξεκινήσαμε από τις 6 να λέμε τα κάλαντα και δεν αφήσαμε σπίτι για σπίτι ε όταν άρχισε να βραδιάζει για τα καλά και αφού είχαμε εξαντληθεί φτάσαμε σπίτι χαρούμενοι και τους ρωτήσαμε τώρα φτάνουν για να έχουμε φαγητό ..?


Τελικά φτάνω στο σήμερα που δεν χρειάζεται να κάνω την ίδια ερώτηση γιατι πιστεύω ότι έχω αρκετά από αυτά που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος ...με βλέπω ομως και νιώθω ακόμη πιο βαθειά θλίψη γιατί δεν είμαι το ίδιο παιδί που του φτάνανε τα λίγα και δεν ξέρω τι μου φταίει... έτσι απλά τις ευθύνες τις ρίχνω κι εγώ στα κόμματα και στις κυβερνήσεις για να καθαρίσω τις τύψεις για το κάθε τι συμβαίνει γύρω μου...


Ελπίζω πάντα όμως στο αύριο και θέλω να αλλάξω το σήμερα γιατί ξέρω ότι μπορεί να γίνει καλύτερο αρκεί να γίνει το επόμενο βήμα…

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ


Σήμερα λίγα λεπτά μετά τις 10 νέοι ανερτησαν στο βράχο της Ακροπόλεως πανό που γράφει την λέξη αντίσταση σε τέσσερις γλώσσες ...
Η είδηση κάνει το γύρω του κόσμου ...
Ούτε αυτό δεν σας λέει τίποτα..κύριοι βουλευταδες και λησταραδες των μεγαλο επιχειρήσεων?

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Γράμμα στον Santa Vasili


Μετά από την πρόσκληση της καλής μου της amana είπα να του γράψω κι εγώ ένα γραμματακι του Αγίου ...και έχω τόσα μα τόσα που μου λείπουν όποτε οργάνωσα ένα μικρό καταλογακι από δαύτα ....


Αγαπητέ Άγιε επειδή φέτος ήμουν πολύ καλό χαιβανακι όλη την χρονιά.... άκουγα το αφεντικό μου πλήρωνα ΔΕΗ ΟΤΕ Αλογοσκούφη.. έχω να σου πω ...ότι από του χρόνου για να μην βγω κι εγώ με καμιά μολότοφ στο δρόμο θέλω να μου φέρεις...

1)Παχυλή αύξηση...σαν να την έχεις ταΐσει 1 μήνα στα Mc Donalds..

2)Τον Μπονο να μου τραγουδά...

3)Δωρεάν λογαριασμούς για μια ζωή...

4)Μια καινούργια μηχανή μεταμόσχευσης εγκεφάλου για τους 300 γιατί η προηγούμενη είχε συνδεθεί με χοιροστάσιο κατά λάθος ....

5)Peace και Rock 'N Roll

και τέλος αν μπορείς σε παρακαλώ εκείνο το παιδί που το λέγαν Αλέξη και ένα ωραίο βράδυ ένας καλός κύριος με στολή κατά λάθος το σκότωσε ..εκείνο το παιδί . αχ..καλέ μου Άγιε αν μπορείς γύρισε το πίσω στην οικογένεια του ....
Αυτά σε φιλώ το Χαιβανακι.....

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Absolut Athens


Μια φωτογραφία από αυτές που μου έστειλε ο φίλος μου το νυχτοπούλι είπα να σας την δείξω...Νομίζω θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει και διαφήμιση για το γνωστό ποτό..επίκαιρο όσο ποτέ..

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

My fu...ing mood


Ανάσα ανάσα να μην ξεχνιόμαστε και μείνουμε καμιά ώρα στον τόπο ... ευτυχώς που έχω τα καθημερινά προβλήματα και ξεχνιέμαι....Τις τελευταίες μέρες συνειδητοποίησα ότι τελικά μου είναι πολύτιμα κι αυτά...


Μπαίνεις σε άλλο τρόπο σκέψεις βρε αδελφάκι μου με δαυτα, ξεφεύγεις από όλα τα άλλα και κλείνεσαι ακόμη πιο πολύ στην δική σου πραγματικότητα..μια χαρά...και πέρα βρέχει δηλαδή ...κι άντε πάμε γι' άλλα....

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Τι κόσμος ειναι αυτος...?


Μετά από όλα όσα έχω δει μια απορία έχει μείνει βαθιά μέσα στη σκέψη μου μια απορία που θα ήθελα κάποιος να μπορούσε να μου απαντήσει... κάποιος από αυτούς που ευθύνονται για όλα όσα έχω ακούσει, για όλα όσα αναγκάζομαι να βλέπω μέσα στα καθημερινά βλέμματα.... Τι κόσμος ειναι αυτος...?


''Τι κόσμος είναι αυτός που ψάχνει στο φεγγάρι να βρει αλήθεια στο κενό
τι κόσμος είναι αυτός που πάει στο φεγγάρι και τα παιδιά του πολεμά
Ε ουρανέ κάθισε μαζί μας κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά
φίλε παλιέ μην προσπαθήσεις να μας κεράσεις μαχαιριά
Τι κόσμος είναι αυτός πουλάει συνειδήσεις καταβροχθίζει συνεχώς
τι κόσμος είναι αυτός που πλημμυρίζει δάκρυ τι δακρυσμένος ουρανός
Ε ουρανέ κάθισε μαζί μας κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά
φίλε παλιέ μην προσπαθήσεις να μας κεράσεις μαχαιριά
Ηθοποιοί που παίζουν που παίζουν κάποιο ρόλο σε μια απέραντη σκηνή
νεκρομανείς γυρεύουν γυρεύουν να τους δώσειςσε κάποιο ηρώο προτομή
Ε ουρανέ κάθισε μαζί μας κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά
φίλε παλιέ μην προσπαθήσεις να μας κεράσεις μαχαιριά
''Μονταζ Τι κοσμος ειναι αυτος (1999)

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Ντρέπομαι


Που ζω σε αυτό το κράτος....

Που δεν αναλαμβάνει κανείς αυτές τις ρημαδες τις ευθύνες..

Που πρέπει να βλέπω όλη αυτή την καταστροφή στη τηλεόραση.

Που όλα μου θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη..

Που ανεύθυνα άτομα παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους...

Που όλοι μας αύριο θα ξεχάσουμε το περιστατικό σαν να μην συνέβη..

Που κάποιοι καταχραζοντε τον θάνατο αυτού του παιδιού για μερικά λεπτά παραπάνω δημοσιότητας..

Που βάλαμε αυτά τα τομάρια στο σπίτι του λαου και νομίζουν ότι μπορούν να το κάνουν μπουρδέλο...

Που χάσαμε ακόμη ένα παιδί τόσο άδικα...

Ντρέπομαι ντρέπομαι ντρέπομαι για όλα ..

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Καποτέ θα 'ρθουν να σου πουν


Ενα τραγούδι του Παύλου Σιδηροπουλου που θέλω να πιστεύω ότι θα γίνει αλήθεια ας είναι το τελευταίο παιδί που χάνεται ας δοθεί το βήμα για μια νέα εποχή γεμάτη ελπίδα...που τα παιδιά μας θα ειναι ελεύθερα να ζήσουν..


Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,κλείσε την πόρτα με κλειδί ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδίκλείσε την πόρτα με κλειδί,θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.....


Αντιο....

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Μια εικόνα για τον μικρό Αλέξανδρο...


Black Ηole




Δεν μπορώ να καταλάβω πως τα καταφερνεις και τόσο εύκολα με ρίχνεις μέσα στην μαύρη τρύπα της καρδιάς σου ... ένα σου μπαμ και έρχεται πάλι και όλα μαυρίζουν ξανά από την αρχή ... ξέρεις άλλωστε είναι το αγαπημένο μου χρώμα εδώ και αρκετό καιρό... χμμμ ξέρω ναι θα μου πεις δεν είναι έτσι εσύ φταις που με φοβίζεις με τις αντιδράσεις σου...ελα όμως που δεν αντιδρώ καν κάθε φορά που με φτάνεις στα άκρα κι έτσι μόνο να με πετάς μέσα στο αγαπημένο μου χρώμα καταφερνεις ....




Βαρέθηκα και η υπομονή άρχισε να μην υπάρχει στο δικό μου λεξιλόγιο... θυμάμαι την είχα συναντήσει πριν 9 χρόνια αλλά είπε να πάρει δρόμο και βρήκα τρόπο να την διευκολύνω ..της μάζεψα κάθε δείγμα κατανόησης και ατελείωτου μαύρου χρόνου και της έδειξα τη διαδρομή ..Γι αυτό καρδία μου μάθε ότι η κλεψύδρα άρχισε να αδειάζει και ο τελευταίος κόκκος γλιστράει ορμητικά προς το τέλος....

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

MSN και τα παράγωγα...


Άνδρας:
Γεια σου. Σε σκεπτόμουν όλη μέρα!!!
Γυναίκα:
Γεια σου…
Πολύ καιρό είχα να αισθανθώ τόσο ωραία!! …
Πολυ θα ήθελα να σε γνωρισώ..
Κι'εγώ ειμαι ερωτευμένος μαζί σου!
Αλλά είμαι παντρεμένος...

Αυτό δεν με πειράζει, γιατί είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Άλλωστε κι’ εγώ είμαι παντρεμένη !!!
Σ’ αγαπώ και σε θέλω πολύ !!!
Πες μου ότι μ’ αγαπάς;
Μήπως είναι τυφλός;
Δεν βλέπει τι θησαυρό έχει
δίπλα του;
Και η γυναίκα μου είναι ίδια με τον άνδρα σου.
Αχ ναι;
Τρελαίνομαι ν’ ακούω τέτοια. Ο άνδρας μου ποτέ δεν μου έχει μιλήσει έτσι!!!
Αυτή την ώρα δουλεύω…
Θέλω να σε δω.
Μπορείς σήμερα το απόγευμα στις 4;

Μόνο στην τουαλέτα μου επιτρέπουν να πάω…
Δεν μπορείς να βρεις μια δικαιολογία να φύγεις;
Δεν γίνεται. Πρέπει να είμαι εδώ μέχρι τις 6μμ
Τότε τελειώνω…
Πες τους ότι αδιαθέτησες…
Πες του ότι θα πας σε μία φίλη σου!!

Τότε μας μένει μόνο μία ώρα, γιατί ο άνδρας μου γυρίζει στις 7μμ. και πρέπει να είμαι στο σπίτι…
Το μόνο που σκέπτομαι σαν τρελός, είναι να κάνουμε έρωτα !!!
Τι θα κάνουμε όταν βρεθούμε;
Κι’ εγώ….
Λοιπόν στις 6μμ;
Μμμμμμμ, σε λατρεύω!!!
Δεν βλέπω την ώρα να βρεθούμε….
Που μένεις;
Εγώ μένω στη Α. Τούμπα!
Λοιπόν είμαστε δύο αδελφές ψυχές…
Λες να είμαστε γείτονες;

Όταν γνωριστούμε καλύτερα, θα γνωρίσεις και τα παιδιά μου…

Πόσα έχεις;

Δύο. Ένα αγόρι και ένα
Κορίτσι…

Κι’ εγώ το ίδιο…

Τι ηλικία έχουν τα δικά σου;

Τα δικά μου είναι 7 το αγόρι και 5 το κορίτσι…

Πως τα λενε?
Η κόρη μου λέγεται Λουΐζα
Και ο γιος μου Κωστάκης…

Λουΐζα και Κωστάκης;
Κούλαααααα;;;
Χαράλαμπεεεε;;;
Πουτάνααααα!!!

Ανώμαλεεεεεε!!!

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Γιατι..?


Γιατί να μην είμαι ο Bill Gates...?


Γιατί να μην έχω το ύψος της κοπέλας από τον πρώτο όροφο η της Sklenarikova τουλάχιστον.?


Γιατί θέλω να πνίξω τον βλάκα που περνάει κάθε βράδυ με την σκυλαδικη μουσική έξω από το μπαλκόνι μου..?

Γιατί να μην είμαι ο Da Vinci...?

Γιατί βαριέμαι τα πάντα πριν τα τελειώσω.?

Γιατί έχει ζέστη ενώ φτάνουν τα Χριστούγεννα.?

Γιατί δεν αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό.?

Γιατί το αφεντικό δεν κάνει αύξηση χωρίς να του το ζητήσω.?

Γιατί κάθε μέρα είναι ίδια.?

Γιατί δεν αγόρασα ποτε martins ..?

Γιατί θέλω να σπάσω το κεφάλι της κοπέλας που κάνει έλεγχο στη δουλειά.?

Γιατί ο παππούς που συνάντησα να πουλά μήλα στα μπαρ που συχνάζω δεν είναι στο σπίτι του τέτοιες ώρες.?

Γιατί μαθαίνω ένα σωρό άσχημα πράγματα κάθε μέρα ..?

Αχ γιατί γιατί γιατί..???

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Μπουρδέλο...?



-Δουλεύεις περίεργες ώρες (Σαν τις πουτάνες...)



- Πληρώνεσαι για να κάνεις τον πελάτη ευτυχισμένο (Σαν τις > πουτάνες...)



- Ο πελάτης πληρώνει πολλά, αλλά το αφεντικό τα παίρνει (Σαν τις > πουτάνες...)



- Πληρώνεσαι με την ώρα, αλλά το ωράριό σου είναι μέχρι να τελειώσει > η δουλειά (Σαν τις πουτάνες...)



- Ακόμα και εάν είναι καλό, δεν είσαι πάντοτε περήφανος γι' αυτό που > κάνεις (Σαν τις πουτάνες...)



- Αμείβεσαι για να ικανοποιείς τις φαντασιώσεις των πελατών σου (Σαν > τις πουτάνες...)



- Είναι δύσκολο να έχεις και να συντηρείς οικογένεια (Σαν τις > πουτάνες...)



- Οι φίλοι σου απομακρύνονται από εσένα και μένεις μόνο με τύπους > σαν κι εσένα (Σαν τις πουτάνες...)



- Το αφεντικό σου έχει πολύ ωραία αυτοκίνητα (Σαν τις πουτάνες...)



- Για να αποδείξεις τις ικανότητές σου πρέπει να περάσεις περίεργα > τεστ (Σαν τις πουτάνες...)



- Ο πελάτης θέλει πάντα να πληρώσει λιγότερα και εσύ πρέπει να > κάνεις θαύματα (Σαν τις πουτάνες...)



- Όταν σηκώνεσαι το πρωί λες 'Δε θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά για > όλη μου τη ζωή' (Σαν τις πουτάνες...)



- Εάν κάτι δεν πάει καλά, είναι πάντα δικό σου λάθος (Σαν τις > πουτάνες..)



- Πρέπει να προσφέρεις δωρεάν τις υπηρεσίες σου στο αφεντικό σου και > τους φίλους σου (Σαν τις πουτάνες...)



-Είσαι σίγουρος ότι δεν δουλεύεις σε Μπουρδέλο ???...

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Μουντζούρες


Πάλι με έπιασε η μανία μου με την ζωγραφική και χθες μετά από πολύ καιρό πήρα την απόφαση να πάω στην παραλία όπου και έγινα εντελώς ρεζιλι θα μου πείτε γιατί ..;μα φυσικά γιατί μου ηρθε η φαινη ιδέα να πάρω την τάβλα μου τα χρώματα και τα μολύβια μου και να ξεκινήσω να ζωγραφίζω κάτι από την νέα παραλία ...

Ξεκίνησα λοιπόν και μέσα σε ένα λεπτό εμφανίστηκε να και ο πρώτος «πελάτης» "α γλυκιά μου τι φτιάχνεις εκεί για να δω τι όμορφο ετοιμάζεις" σκύβει όλο περιέργεια να δει και να σου και η πρώτη μουντζούρα δεν γίνεται έτσι σκέφτομαι και μαζεύω τα χρωματιστά μου εργαλεία να πάω πιο κάτω… τι το ήθελα τα ίδια και χειρότερα τώρα μου ηρθαν καμιά 5 με 6 άτομα και άντε να τους διώξεις όλους αυτούς...

Οπότε ξεκίνησε ο διάλογος "μπορείς να κανείς κι εμένα" λέω" όχι τώρα γιατί κάνω ένα σχέδιο" μα θέλω να το αγοράσω" μα δεν φτιάχνω σχεδία για να πάρω χρήματα" μα πως τα βγάζεις πέρα "και άντε τώρα να τους αναλύσω πως και τι και γιατί δεν θέλω δεν το καταλαβενετε .. τι να τους έλεγα κάντε την .. δεν μου βγαίνε και συνέχισα να σχεδιάζω σιωπηλά με μερικές αχνές φωνουλες στο πλάι μου να κάνουν περίεργες ερωτήσεις...

Αχ , ανάθεμα και αν ήξερα τι απαντούσα είμαι σίγουρη ότι στο τέλος έφυγαν από τις παρανοϊκές απαντήσεις που τους έδινα.. μεγάλη προσπάθεια έκανα σας λέω για να αντέξω και να μην τους πω ένα αι ….. και έτσι συνεχίστηκε η ζωγραφική μου παράκρουση ….Προσοχή αν με συναντήσετε μην μου μιλάτε εκείνη την ώρα δαγκώνω…

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Mail


11 το πρωί και ανοίγω να δω την αλληλογραφία μου περιμένω απαντήσεις σου από τα χθεσινά ξέρω ότι σου ήταν δύσκολο να μου τα πεις, πάντα το έβρισκες πιο εύκολο άλλωστε στο να μου τα γράφεις ..


Θυμάσαι τότε που μου είχες στείλει το κείμενο σου για την ζωή σου το διάβαζα ξανά και ξανά και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μπορεί να σου ήταν τόσο δύσκολο… εγώ άπλα έκρινα από όλα όσα έβλεπα αλλά δεν είναι έτσι καρδιά μου εσύ το γνωρίζεις καλύτερα.


Πάλευα να μην σου κάνω κακό με το να σου πω αυτά που θέλω λάθος μου… αυτό ζητούσες να μάθεις την αλήθεια μου που την κρατούσα σαν θησαυρό μου μην χάσω ένα κομμάτι της ..


Και τότε άνοιξε μια φωτογραφία σου και θυμήθηκα πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου.. το είχα ξεχάσει με αυτά και με εκείνα που βάλαμε σαν τοίχο ανάμεσα μας …σε πήρα τηλέφωνο θυμάσαι …;και σου είπα μάτια μου σε έχω ερωτευτεί ξανά ..


Ένα χαμόγελο και μετά ένα ευχαριστώ ….που υπάρχεις στη ζωή μου έτσι μου είπες και έσβησαν τα πάντα με δυο σου κουβέντες με δυο μου λέξεις ….

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Ρόδα είναι ...


Θόρυβος της μηχανής και μυρωδιά καμένου λάστιχου και μόλις πάρεις τη στροφή να σου ο απέναντι, ο δίπλα, ο χθεσινός και αυριανός να σου θυμίσει "κοριτσάκι ρόδα είναι και γυρίζει" ναι OK και αν είναι ..μια μέρα μπορεί να την πετύχω στη σωστή της πλευρά δεν πάει να είναι. ρε αδερφάκι ... η δική μου θα γυρίσει εκεί που θέλω εγώ...


Ο κύκλος άλλωστε είναι το αγαπημένο μου σχήμα δείχνει επανάληψη, ολοκλήρωση ,κίνηση, ζωντάνια ,ενέργεια ...τυχαία λέτε να χρησιμοποιήθηκε σαν τροχός για κίνηση, τυχαία είναι στο σώμα μας την ώρα που αγκαλιάζουμε ...τυχαία η φύση έκανα όλα τα νόστιμα και ζουμερά φρούτα με αυτό το σχήμα...?


Εδώ μέχρι και να τον χαράξω πάνω μου σκέφτηκα να μου θυμίζει λάθει και να μου δίνει ώθηση να συνεχίσω στα επόμενα στα νέα στα ωραία να βρω ίσως την ολοκλήρωση μου δεν ξέρω καν αν την θέλω από τους γύρω μου την θέλω πρώτα από εμένα και όταν θα αντέχω το να είμαι μόνη με τον εαυτό μου ίσως τότε τα καταφέρω να δω και άλλα σχήματα..

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Delete


Delete και ξανά delete σε εσένα και στις αναμνήσεις σου. Το επόμενο βήμα έχει γίνει και δεν χωράς μέσα εκεί χαίρομαι που υπήρξες και βρέθηκες στο δρόμο μου τώρα μπορώ να δω πιο καθαρά και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει γι αυτό απλά την κάνω..

Σου εύχομαι να βρεις το δρόμο σου και ξυπνα επιτέλους δεν υπάρχουν ήρωες απλά άνθρωποι με σκληρά και γυάλινα προσωπεία διαλέγεις και παίρνεις εσύ διάλεξες την πιο σκληρή όψη πρέπει να την δοκιμάσω κι εγώ γιατί η δική μου έχει ραγίσει..

Ξέρω έχω κάνει αμέτρητα λάθει από αυτά που δεν συγχωρούνται αλλά δεν ανήκω στους αγίους μικρά βήματα έμαθα να κάνω που πολλές φορές γίνονται λίγο αδέξια και παρασύρουν τα πάντα ..

Να είσαι καλά γιατί βλέπω και πάλι...

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

The Stranger


Ήταν απόγευμα και ο Γ εμφανίστηκε πάλι στη σκοτεινή εκείνη γειτονιά που από τη μυρωδιά και από τα χρώματα της περίμενες να αντικρίσεις τον ίδιο τον θάνατο …ήταν άλλη μια τέτοια στιγμή που οι κάτοικοι και οι ήρωες τις ξεκινούσαν τον δικό τους σκοτεινό χορό με την ζωή …πολλοί από αυτούς για χρόνια μπαινόβγαιναν σε κάποια κέντρα απεξάρτησης κάποιοι είχαν φάει και μερικά χρονάκια σε βρόμικα υγρά κελιά…. όλοι τους είχαν μια ιστορία να σου διηγηθούν.. μα ο Γ σαν άλλος μάγκας τις πιάτσας δεν έλεγε ποτέ ιστορίες ήταν απόμακρος έπαιρνε την πραμάτεια του όπως το έλεγε και αφού ερχόταν ξανά στην παράλογη έκσταση του έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι για το αύριο που του φαινόταν αιωνιότητα …


Το αύριο του ήρθε όμως και ο Γ δεν είχε πολύ πραμάτεια για να φτιαχτεί ήθελε να φωνάξει βοήθεια για σωτηρία μα ήξερε καλά που είχε μπλέξει από παιδί ήταν το αλάνι μέσα στο σύνολο όχι από ψευτο μαγκιές με φασαρίες αλλά επειδή πάντα πάλευε για πράγματα που οι άλλοι δεν τολμούσαν να πουν και τον έπνιγαν τόσο πολύ τα άδικα που μια μέρα δεν άντεξε ήθελε να ξεφύγει από όλα αυτά που έβλεπε και διάλεξε το δικό του μονόπατη… επιλογή του, δεν γούσταρε πλέον τα λόγια τα είχε βαρεθεί δεν τον βγάζανε και πουθενά ήταν και εκείνες οι λέξεις που είχε ακούσει μια φορά δεν θυμοτανε από πού του μπήκε αυτός ο διάολος και τωρα βούιζε σαν χαλασμένη ατμομηχανή έτοιμη να εκραγεί μέσ στο μυαλό του και πάντα τις σιγοψιθύριζε στον εαυτό του « ζήσε έντονα πέθανε νέος» και το έκανε πράξη …στα 27 του..

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Imagine all the bloggers....


Εδώ και μέρες μου έχει δημιουργηθεί η απορία για το πως μπορεί να είναι ο καθένας σας και έχω φτιάξει την δική μου φανταστική εικόνα για εσάς.... πως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο και δίνεις την δική σου μορφή σε κάθε ήρωα ένα τέτοιο πράγμα....μπερδεμένο...


So Ι imagine you...


a sin's attachment Ωραίος τύπος μελαχρινός γεροδεμένος φοράει σταρακια, ήταν και είναι τα αγαπημένα του.... το αγαπημένο του χρώμα είναι το καφέ και το μαύρο ακούει από ρεμπέτικα μέχρι χαρτ ροκ και είναι πολύ cool μου πάει...πολλές φορές συχνάζει εκεί πάνω από την Ολύμπου...διαίσθηση τι να πώ...


Albus Genius Εδώ λοιπόν πάμε σε μια ιδιαίτερη περίπτωση είναι καστανόξανθος αδύνατος και του αρέσει να γίνεται ένα με την φύση χάνεται πολλές φορές μέσα σε αυτήν και τις εξομολογείται πολλά μυστικά του... είναι ο τύπος που ντύνεται από κοστούμι μέχρι την παλιά σκονισμένη φόρμα τις αποθήκης ...απλά τον λατρεύω...


dream thrum γλυκιά τσαχπίνα αδύνατη αν και υπάρχουν διαστήματα που τρώει το κάτι παραπάνω και σαν γνήσια μεσογειακή κοπέλα κάνει τις καμπύλες της από αυτές που λατρεύετε.... νομίζω είναι καστανόξανθη αν και μου βγάζει και κάτι μελαχρινό... ντύνετε με τζιν και μπότες σε συνδυασμό με μακό μπλουζάκια ...είναι πρώτη γιατί έχει και γ... τις απόψεις...


Eric Draven Λατρεμένος τον αγαπώ αυτόν τον τύπο... είναι ροκάς μέχρι το κόκαλο ακούει από έντεχνο έως ACDC παρεμπιπτόντως βγάλανε πάλι κομματάρες...είναι από αυτούς που φοράνε το μπλουζάκι με την στάμπα μπρος πίσω και είναι μόνιμα με τζιν παντελόνι ακόμη και στην δουλεία...πιστεύω ότι κάποια στιγμή είχε μηχανή του άρεσε ο θόρυβος της και η μυρωδιές στο ταξίδι της.... αγαπησιάρης μέχρι το κόκαλο.... ααα... είναι καστανόξανθος...και θα ήθελε να πετά σαν το μαύρο του κοράκι ...μερικές φορές τα καταφέρνει με τα ταξίδια του νου...


fcs ένας μοναδικός τύπος ανθρώπου μικρός διάβαζε πολλά κόμικς και θα ήθελε πολύ να είναι αληθινά.... είναι ψιλός με καστανά ανοιχτά μαλλιά συνήθως φοράει φόρμες με αθλητικά παπούτσια και στη δουλεία του πουκάμισο ....έχει χαράξει ένα S κάτω από αυτό ..είναι ο ήρωας που όλες περιμέναμε για να μας σώσει ...και θα τον ψαχνούμε για πάντα ...υποθέτω οτι φοράει γυαλιά...


G Help Me Πολυταξιδεμένος του αρέσουν τα χρώματα ειδικά αυτά που βλέπει μονό αυτός με την ματιά του... σίγουρα είναι μελαχρινός και φοραεί σαφάρι γιλέκο και καργκο παντελόνια ..λατρεύει τα γρήγορα αυτοκίνητα αν και στη ζωή του του αρέσει ο πιο χαλαρός ρυθμός...λατρεύω την ματιά του...


if-ιγένεια απλή ήρεμη όταν πρέπει... καστανή και λεπτουλα ..τα παίρνει μα την τεχνολογία ειδικά όταν δεν ακούει στις εντολές της ...φοράει στενά κολλητά παντελόνια και φυσικά μόνο παντελόνια και μπλουζάκια πολύ χύμα μερικές φορές βάζει και τα δερμάτινα βραχιόλια που είχε από το γυμνάσιο είναι η ψυχή της παρέας....


kat μελαχρινή σίγουρα με φουλάρια σε ασπρόμαυρο φόντο και αθλητικά παπουτσάκια ..συνεχώς σε αναζήτηση του εαυτού της ακούει μουσική όλη την ώρα... και στη δουλεία θέλει να τα σπάσει αγαπάει όλο τον κόσμο αρκεί να μην τις κάνουν κακό ...σχεδιάζει να πάει σε μερικές συναυλίες στο μέλλον.... και τα Σ/Κ λατρεύει τα DVD στο σπίτι νομίζω μοιάζουμε...


masterpcm Έδω τι να πω... τον ηλεκτρονικό μου πατέρα φυσικά και τον βλέπω μοναδικό ...σίγουρα μελαχρινός με έντονο βλέμμα διαπεραστικό... φοράει μακό κοντομάνικα μπλουζάκια χειμώνα καλοκαίρι ..τρελαίνεται με τα ταξίδια ειδικά όταν έχει και καλή παρέα είναι φοβερός και έχει υπέροχο χιούμορ απλά κολλάς μαζί του ...διαβάζει εφημερίδες τις Κυριακές και καμιά φόρα και αθλητικές εντός εβδομάδας.... αα... παλιά πήγαινε και σε ποδοσφαιρικούς αγώνες το έκοψε όμως για δεν του αρέσει η κατάντια των γηπέδων..φιλιά πατερούλη...


Pan Ένας υπέροχος άνθρωπος δεν φοβάται να τσαλακωθεί έχει φοβερό αυτοσαρκασμό ..αγαπάει τις βόλτες σε καλές θεατρικές παραστάσεις και τα καλοκαίρια τα περνάει στο παραθαλάσσιο σπίτι με τις παιδικές αναμνήσεις φοραεί navy παλτό και μακριά κασκόλ ένας ελεύθερος άνθρωπος μέσα στην πίεση της καθημερινότητας...


Raindrop η καλή μας δροσοσταλιά είναι πολύ ευαίσθητη την επηρεάζουν τα πάντα γύρω της δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη από την εικόνα της γιαγιάς στο παγκάκι έως την εικόνα του παιδιού που ταξιδεύει στον χαμένο κόσμο του..αγαπημένο της χρώμα είναι το κόκκινο και το μαύρο σε συνδυασμό .....φοράει μακριά μαύρα παλτό και μπότες με φούστες κάτω από το γόνατο...ακούει μουσική και ειδικά ότι την κάνει να ταξιδέψει μέσα από τις νότες του..είναι γλύκα...


Serendipity του αρέσει η ποίηση γραφεί κάθε μέρα κάτι σε οποίο μικρό χαρτάκι βρει πάνω στο γραφείο του... δεν του αρέσουν τα άδεια πράγματα η ζωή μόνο γεμάτη μπορεί να είναι.... είναι οπωσδήποτε μελαχρινός μερικές φορές θα ήθελε ακόμη να είναι στην ηλικία που φορούσε το fly μπουφάν του ..αχ ήταν ωραία εκείνα τα χρόνια....


Ανεμοσκορπίσματα ο ποιητής μου.. σε θαυμάζω μελετώ στίχο προς στίχο το κάθε τι που γράφεις και ταξιδεύω με νότες στις οποίες θα ήθελα να συνοδεύονται τα ποιήματα σου...τα βράδια όταν δεν νοιώθει καλά πάει στο πιο κοντινό λιμανάκι και βλέπει την θάλασσα το λατρεύει εκείνο το μέρος...ζει σε μια ρουτίνα που ο ίδιος έχει φτιάξει ώστε να μπορεί να είναι ελεύθερος ....είσαι υπέροχος....


δεν ξερω της αρέσει η απομόνωση το καταφέρνει πολλές φορές όταν δεν νοιώθει καλά αν και θα ήθελε να μην την παρεξηγούνε οι άλλοι για την επιλογή της αυτή...υπήρξε πολύ ζωηρή όταν ήταν μικρή έκανε κάτι φασαρίες που ξεσήκωνε τη γειτονιά.. τώρα προσπαθεί να το ελέγξει αυτό έχει δει ότι δεν την οδηγεί σε καλό δρόμο....φοράει τα πάντα φόρμες στενές φούστες στενά μπλουζάκια μακριά φαρδιά παντελόνια και φυσικά είναι ξανθούλα...και ωραία...


Λάκης Φουρουκλάς σε ζηλεύω και που δεν έχεις πάει...ψαγμένος πολύ με τον εαυτό του ξέρει τι θέλει και αυτό τον κάνει να τον βλέπουν σαν ήρεμο άνθρωπο ...θα ήθελε κάθε μέρα να είναι με μια βαλίτσα και να ταξιδεύει... αγαπημένο του αντικείμενο το ριγωτό κασκόλ του....


Ο ΑΛΛΟΣ ΡΕ ... διαβάζει διαβάζει διαβάζει του αρέσει να ψάχνει το κάθε τι.... δεν θέλει να χάνει καμιά ευκαιρία δεν πιστεύει καν στις χαμένες ευκαιρίες φορά μαύρα κοκάλινα γυαλιά και τα μαλλιά του είναι πάντα ανακατωμένα αγαπημένα χρώματα το βαθύ γαλάζιο....δεν θα ήθελε να είναι κανένας άλλος του αρέσει ο άλλος που είναι και πίστεψε με είναι σούπερ αυτός ο άλλος....


παπαρουνα γλύκα γλύκα γλύκα είναι μια υπεροχή εργαζόμενη κοπέλα που ξεζουμίζει την κάθε στιγμή της μέρας της μέχρι τη τελευταία της σταγόνα .....αγαπάει τρελά την οικογένεια της... ιδανική στιγμή Χριστούγεννα στο μεγάλο φαγοπότι του μεσημεριού γελάκια μέσα στο σπίτι χρώματα από ξετυλιγμένα χαρτιά ...σίγουρα πάει στο γυμναστήριο και μαγειρεύει υπέροχα σπεσιαλιτέ μουσακάς...είναι μούρλια....


tnt αν και δεν είναι blogger πράγμα που θα το ήθελα πολύ γιατί είναι άδικο να μην διαβάζω τις σκέψεις του αλλά τέλος πάντων ...λοιπόν soul mate είσαι η πηγή του κεφιού χαρούμενος με πολλές ελπίδες για κάθε νέα σκατά μέρα που ξημερώνει δεν το βάζεις ποτέ κάτω ...αγαπημένο ντύσιμο τζιν και μαύρα μπλουζάκια με τύπωμα που ο ίδιος φτιάχνει...


Αχ αυτά πολύ φαντασία είχα πάλι ελπίζω να έπεσα μέσα ....

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Σιγά μην κλάψω

Επειδή για ακόμη μια φόρα τα συναισθήματα μου τα έχω συνδέσει με τους στίχους ενός τραγουδιού σας το καταθέτω έτσι απλά… σιγά μην κλάψω λοιπόν ..


Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ

στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.

Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό

κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.


Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,

θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.


Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ

καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.

Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,

σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.


Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,

θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.


Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας

Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας

Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Η κυρά μπακάλαινα...




Το μπακαλακι ήταν ένα μικρό και ήσυχο μαγαζάκι από αυτά που σπάνια συναντάς κόσμο μέσα ...η ιδιοκτήτρια ήταν μια κυρία στρουμπουλή γύρω στα 50 ταλαιπωρημένη γυναίκα από τα παιχνίδια της ζωής.. μα κάθε φορά που την αντίκριζες σου έβγαζε μια ζεστασιά απίστευτα μοναδική με το χαμόγελο της, με την καλημέρα της ,με τις κουβέντες της για όλα για το τι κάνεις για το πως πρέπει να κάνεις σωστά το παστίτσιο, μιας και σε είδε να παίρνεις εκείνο το πακέτο με τα μακαρόνια που από το μέγεθος και μόνο σε παραπέμπει σε κραιπάλες και μπεσαμελ...και είχε ένα μοναδικό τρόπο η άτιμη να σου βγάζει την κάθε μικρή μυστική κουβέντα που σε αποπλανούσε και μόνο η ιδέα ότι και πάλι είσαι εκεί μέσα σε μια ψυχανάλυση της καθημερινότητας σου...




Είχες αποφασίσει ότι τίποτα αυτή τη φορά δεν θα σε έκανε να βγάλεις και να καταθέσεις εκτός από τα τελευταία σου ευρώ και τα εσώψυχα σου …μα έλα που και από το πρώτο λεπτό είχε καταφέρει η άτιμη κυρά μπακάλαινα να μάθει για το πως περνάς τον τελευταίο καιρό με τον ανίατο έρωτα σου είχε καταλάβει κιόλας η σκρο....τσα τι ακριβώς απαντήσεις σου έδινε κάθε φορά που του ζητούσες κάτι και δεν έλεγε να σωπάσει σε τρέλαινε η σιγουριά της και το πόσο πολύ μέσα έπεφτε σε όλα... ήθελες να φύγεις σε έπιανε ταραχή και μόνο με την ιδέα ότι θα άκουγες ακόμη μια αλήθεια που όχι ότι δεν γνώριζες αλλά σε ευχαριστούσε πιο πολύ να ταξιδεύεις μέσα στα ψέματα και άφηνες τον χρόνο να κυλά απειλητικά ...




Υπήρχε πάντα η ιδέα του τι έκανα πάλι ...τι είπα πάλι..αλλά πάντα ήταν τόσο λυτρωτικό που έλεγες χαλαλι και το τελευταίο ευρώ κατάθεσης στα σκονισμένα πακέτα ζυμαρικών χαλαλι και η τελευταία κουβέντα των ανομολόγητων σκέψεων μου ...και ήθελες με λαχτάρα να ξημερώσει η επόμενη μέρα που θα είχες ανάγκη από μια χαζό κονσέρβα και θα βρισκόσουν ξανά εκεί μέσα για να αρχίσεις άλλη μια τέτοια κουβέντα χωρίς τελειωμό μια κουβέντα ανάμεσα στα ράφια από λάδια και καρυκεύματα όλων των λογιών, που σε έφερνε πιο κοντά στο αλατοπίπερο της ζωής σου …

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Α Μπε Μπα Μπλομ...

Το α μπε μπα μλπομ ξεκινάει μετα απο την πρoσκληση της naya http://naya-dreamthrum.blogspot.com/ λοιπον ετσι την ειδα....

1)Ποιο μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις?
Η κυρία Μαίρη από πάνω το βράδυ όταν κάνει φασαρία είναι από καμία περίεργη στάση στην οποία βρίσκεται … η από κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ…


2)Πόσους ανθρώπους του αντιθέτου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά;
Νομίζω ξέχασα να μετράω…πιάνει αυτό για απάντηση…?


3)Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το όνομα σου.Τι όνομα θα διάλεγες?
My name is ονειροπόλα μικρή….ονειροπόλα …

4)Τι θα χάραζες στην ταφόπετρα σου;(φτου φτου φτου!)
To be continued…


5)Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις ότι σου ταιριάζει απόλυτα!
Ο παπουτσωμένος γάτος …γιατί σε όποιο μέρος του σπιτιού να δεις πάντα υπάρχει και από ένα ζευγάρι πεταμένο


6)Διάλεξε καινούριους γονείς
Τους ιδίους με λίγο λίφτινγκ γίνεται ..?


7)Γράψε τα τελευταία διάσημα λόγια σου!
This is the end…


8)Αν ήσουν συγγραφεας ποιος θα ήταν ο τίτλος του πρώτου σου μυθιστορήματος;
πόσο μαλακας είμαι…?


9)Αν ήσουν αυτοκίνητο τι μάρκα θα ήσουν;
Α όλα κι όλα χάσαμε στη F1 δεν γίνεται να είμαστε κάτι άλλο εκτός από Ferrari άλλο ένα όνειρο…


10)Αν ήσουν άγριο ζώο τι θα ήσουν;
Σουρικατα αυτό το μικρό περίεργο που σηκώνεται ξαφνικά για να δει τι γίνεται γύρω του…

11)Για τι πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για πολλά πράγματα που δεν έκανα... επίσης που δεν ακούω την διαίσθηση μου πάντα μαλακιες κάνει το κοριτσάκι χωρίς διαίσθηση…να πω την αλήθεια μου αυτή η ερώτηση μου ερχόταν να την απαντήσω τραγουδιστά οπότε ξεκινάμε δεν μετανιώνω που αγάπησα εσένα μόνο……


12)Πες κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται
Για το χαμόγελο τζάμπα να πάει τόση crest …

13)Θα θυσίαζες τη ζωή σου για κάποιον
Ερώτηση είναι αυτή τώρα..? θα έλεγα σαν μικρή ονειροπόλα αυτός είναι ο σκοπός μου όταν αγαπαω να φτάνω μέχρι εκεί χωρίς λογική…μόνο για άτομα που αγαπώ φυσικά για όλους τους άλλους απλά όποτε με χρειαστούν τους δίνω το χέρι…


Προσκαλώ τους :masterpcm, kat, παπαρούνα, eric …, raindrop.. αν και θα ήμουν περίεργη και για όλους τους άλλους τι θα πουν ....οπότε γλυκά μου μπογκοπουλακια σας προσκαλώ όλους …χι χι περιμένω …

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Άντε γεια μας...


19:30 Επίσκεψη στη γκαλερί no 1 βαρετή κατάσταση υπέροχα έργα και μια εικόνα ανθρώπων που δεν ξέρουν τι βλέπουν....


20:00 Γκαλερί no 2 ακόμη πιο άθλια κατάσταση έργα που έμοιαζαν σαν πεταγμένες μουντζούρες στον τοίχο και ένας καλλιτέχνης σκυφτός στη καρέκλα του να οραματίζεται την εικόνα του επόμενου πινάκα που θα μπορούσε να ταξιδέψει όλο αυτό τον απορημένο κόσμο από τις μαλα....ες που έβλεπε...


20:30 0υφ ευτυχώς ο αγιος άνθρωπος αυτής της γκαλερί no 3 αντελήφθη την οικονομική κρίση και αποφάσισε να κάνει ένα καλό όποτε έκλεισε διαπαντως την υπόγεια τρύπα του...


20:45 Ατελείωτα σκαλοπάτια έχει η γκαλερί no 4 καλά δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη τον ανελκυστήρα ...?φτάνω και στην πόρτα κάμερες μέσα και ποιος στη χάρη μου ευκαιρία να το παίξω ψευτοκουλτουριαρα η απλά να χαθώ στο πλήθος το δεύτερο πιο εύκολο οπότε το προτιμώ χάνομαι για ακόμη μια φορά στα χρώματα και στο puzzle των εικόνων...


21:10 κοπάνα από το βαρετό κλίμα των κουλτουροτρυπων και έναρξη της μπυροκατάνυξεις..ξεκινάμε με μια κουβέντα περί γυναικών και ανδρών και πόσο βαρετοί είναι όλοι οι άνδρες και καταλήγουμε στα τατουάζ που σκοπεύουμε να κάνουμε στο άμεσο μέλλον...


22:30 αφού έχουμε πιει το δεύτερο ποτήρι έχουμε ψηλό κάνει κεφάλι και ξεκινάμε για ένα κεντρικό μπαράκι από αυτά που σε ταξιδεύουν σε συνοικίες του Λονδίνου με μουσική jazz στην υπόκρουση...


23:40 οι πρώτες μαλακιές αρχίζουν να βγαίνουν πιο εύκολα ε είναι και το έβδομο ποτήρι οπότε έρχεται η στιγμή της εξομολόγησης που φτάνει για καλύψει τα κενά από τις προηγούμενες βαρετές ώρες... άντε και άσπρο πάτο....


4:00 τάβλα στο κρεβάτι και ένα ταβάνι να περιστρέφετε διαολεμένα μπορείτε να του πείτε να σταματήσει…

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Για φαντάσου....


Είναι μέρες τώρα που μου έχει φύγει η διάθεση για τα πάντα ξέχασα και το ηλεκτρονικό μου καλυβάκι...και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με κάνει να έρχομαι κοντά στα πάντα και να απομακρύνομαι κάθε φορά που τα αγγίζω ίσως άπλα να μην ήταν αυτό που περίμενα ....ίσως να μην έψαχνα τίποτα και να μου αρκούσε το ταξίδι....και ξάφνου εκεί που νόμιζα ότι τίποτα δεν μπορεί να με ταρακουνήσει διαβάζω ένα κείμενο βλέπω μια εικόνα και αρχίζω ξανά να ταξιδεύω χωρίς προορισμό....σας καταθέτω έτσι άπλα το κείμενο και το αφήνω να ακουστεί..


Φαντάσου μια πόλη όπου τα γκράφιτι δεν είναι παράνομα, μια πόλη όπου όλοι μπορούν να ζωγραφίζουν όπου τους κάνει κέφι. Μια πόλη που κάθε δρόμος της είναι καλυμμένος από εκατομμύρια χρώματα και μικρές φράσεις. Όπου η αναμονή σε μια στάση λεωφορείου δεν είναι ποτέ βαρετή. Μια πόλη που μοιάζει με πάρτι στο οποίο είναι προσκεκλημένοι οι πάντες, όχι μόνο οι μεσίτες και οι ληστοβαρόνοι των μεγάλων επιχειρήσεων. Φαντάσου μια τέτοια πόλη και μην ακουμπάς πια στον τοίχο - είναι φρεσκοβαμμένος.BANKSY

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες...


Καλημέρες τεντώματα στο κρεβάτι και ένα κεφάλι ζαλισμένο από τα όνειρα καλά τι έκανα δούλευα και στο όνειρο και είμαι τόσο κομμάτια.....?Οπότε καταλαβαίνετε το αμέσως επόμενο βήμα είναι μεταξύ κατάστασης υπνωτισμού και υπνοβασίας με κατεύθυνση φυσίκα στη κουζίνα ..... ε πως να ειμαι μετά από αυτο το τρελό χτύπημα του ξυπνητηριού ....το άτιμο τι παθαίνει το παταω να σταματήσει δυο και τρεις φορές κι αυτό εκεί να σφυρίζει διαολεμένα στο ρυθμό του...μετά ο σκέτος είναι απαραίτητος και διπλός παρακαλώ γιατί και η υπόλοιπη μέρα δεν θα είναι εύκολη.....


Ανοίγω πόρτα κλειδώνω το σπίτι χρηματοκιβώτιο λόγο πολλαπλών κλειδαριών και όχι του περιεχομένου του και πλησιάζω με γρήγορα βήματα στο ασανσέρ όπου για ακόμη μια φορά η κυρά Μαίρη από το ρετιρέ ξέχασε ότι ζει στη στεριά οπότε καταλαβαίνετε εμπρός λοιπόν καλά μου ποδαράκια... φτάνω που λέτε η καψερή στην είσοδο με την γλώσσα πεταγμένη έξω....πέντε βήματα έκανα δεν έκανα και έρχεται κατά πάνω μου απειλητικά ο διαχειριστής ωχ σκεφτομαι καλά δεν με είδε εδω και μέρες ...με χαιρεταει ήρεμα στην αρχή και μετά αρχίζει το τροπάριο του για την φασαρία και τα χρουτσου χρουτσου που ακούει κάποια βράδια όταν έρχεται ο λατρεμένος δηλαδή ….ε σαν παιδιά κι εμείς να μην κάνουμε και την μικρή νυχτερινή φασαριουλα μας...


Μετά από τις απίστευτες κομπλεξικές μου δικαιολογίες και ξεπερνώντας την τρελή κίνηση καταφέρνω τρεχάτη να φτάσω στη δουλεία όπου βλέπω κάτι μουτρακλες κρεμασμένες δυο μέτρα … ρε ανάποδοι άνθρωποι υπάρχει και το γέλιο στη ζωή μας σκάστε κάνα γελάκι καμιά φορά δεν είναι ντροπή...σαν μικρή παράξενη κι εγώ χαμογελώ δειλά μπας και αντέξω την όλη κατάσταση ..και να σου και το πρώτο σχόλιο τι γελάς χαζοχαρούμενο είσαι..?όχι άπλα χαρούμενη απανταω ...και πετάγεται η τσου...ου από την άλλη.... το ίδιο δεν κάνει ...?κοίτα να δεις της λέω γλυκιά μου υπάρχει ένα χαζό μπροστά από το χαρούμενη και μετά αν θέλετε να ξέρετε εγώ με βλέπω απλά χαρούμενη αν εσείς το είδατε αλλιώς διόλου δεν με ενδιαφέρει....


Με αυτά και με τα άλλα φτάνει κι ώρα της επιστροφής για το καλυβάκι...της ονειροπόλας μπαίνω μέσα τρέχω γρήγορα να δω τα νέα στη τηλεόραση και πέφτω στη κουβέντα για την γνωστή κρίση...γυρνώ κανάλι μπας και γλυτώσω αλλά μάταια παντού έχουν βάλει τον ίδιο τίτλο ...καταλήγω στο τέλος να κάθομαι στον καναπέ με το ποτάκι μου ακούγοντας στον αγαπημένο μου ραδιοφωνικό σταθμό ερωτικές εξομολογήσεις ακροατών αναπολώντας τις δίκες μου περιπετειούλες....Αχ ωραία που ήταν τότε και εγώ νόμιζα ότι το μετά θα ήταν καλύτερο... ξέγνοιαστες οι περιπετειούλες τα σοβαρά είναι τα δύσκολα …έτσι βυθισμένη στις ερωτικές φαντασιώσεις πέφτω στην αγκαλιά του Mορφέα….

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Παρελάζοντας...



Σήμερα λέω να κάνω ένα μικρο διαληματακι από το ηλεκτρονικό μου καλυβάκι και πάω να θυμηθώ τις μπλε μπλούζες και τα ευθυγραμμισμένα χεράκια στοιχισμενα κατά σειρά εδώ που τα λέμε ήταν ντροπή να είσαι στην ευθεία σαν να αναιρούσες τον άγραφο νόμο της βαρεμαρας στη παρέλαση...


Μετά αναμνήσεις προ 28ης ποιήματα που μου παίρναν τα μυαλά μέχρι να τα αποστηθίσω ελπίζω να μην συνεχίζετε το ίδιο τροπάριο αγαπημένα δασκαλακια είναι πράγματα αυτά να κάνετε τα παιδάκια παπαγαλάκια... φιλία και καλές βόλτες με φραπεδουμπες...επιβάλλονται λόγω της επετείου....

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Γκρίνιες




Προσπαθώ για ακόμη μια φορά να καταλάβω τις ανθρώπινες περίπλοκες σχέσεις εξασκώντας ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι ..Ποιο είναι θα μου πείτε.. μα τι άλλο από το να παρακολουθώ τους γύρω μου κάτι σαν ταινία που είσαι άλλα δεν είσαι ...


Το σημερινό σκηνικό βασίζετε σε ένα ζευγάρι ερωτευμένων και μαλωμένων ..Η κοπέλα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να πείσει τον σύντροφο της ότι της έλεγε κάτι λάθος έφευγε μακριά κουνούσε χέρια πόδια σε αντίθετες κατευθύνσεις σου έδινε να καταλάβεις ότι κάτι άσχημο είχε προηγηθεί η δική μου επιθυμία στην ταινία έλεγε να μαλώσανε γιατί την έστησε για ακόμη μια φορά και το λέω γιατί συνηθίζω παρατηρώντας τους να βγάζω τα δικά μου βιαστικά συμπεράσματα....


Ο Mr της κοπέλας πάλι άπλωνε τα χέρια απαλά προσπαθούσε να την αγγίξει να την χαϊδέψει να την πλησιάσει και να της δώσει το πολυπόθητο φιλί που ήταν μια ελπίδα γι'αυτον ότι όλα θα τελείωναν εκεί ...Αχ άντρες κούνια που σας κούναγε ...δεν μας μάθατε καλά μάλλον... ε που λέτε η κοπέλα μετά από ένα σημείο αφέθηκε στις προσπάθειες του αγαπημένου της… έλα όμως που είχε ζεσταθεί καλά από τόση ώρα προθέρμανσης και για μισή ώρα τον είχε τον άνθρωπο στο πεζοδρόμιο και του ζάλιζε τα ..&h9%@..


Μετά από τόση ώρα παρατήρησης να πω την αλήθεια μου τον λυπήθηκα τον χριστιανό και άντε να ξεφύγει... κατάλαβα ότι για ακόμη μια φορά σαν κοριτσάκι κι εγώ βιάστηκα να πάρω το μέρος της κοπέλας ..τελικά είμαστε πολύ μα πολύ γκρινιάρες πως μας αντέχετε ώρες ώρες...?

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Μια μέρα μετά…


Ήταν ένα κορίτσι διαφορετικό δεν υπολόγιζε κανέναν τα πάντα της φαινότανε αστεία στη ζωη ..προσπαθούσε να αποδείξει στον ίδιο της τον εαυτό τα λάθη της πάλευα να τον κάνει να πονά ….ήθελε προσπάθεια για να τα καταφέρεις με το που σήκωνε το κεφάλι ψιλά να σου ξανά μια εικόνα με πόνο και βρισκότανε πιο χαμηλά από ποτέ… το είχε συνηθίσει….της άρεσε ο πόνος…

Για χρόνια πάλευε να κρατηθεί από πάνω του για να γλυτώσει από την περίεργη διαστροφή της... μα άσκοπα προσπαθούσε δεν την έβλεπε ίσως την είχε βάλει βαθιά μες στη καρδιά του ίσως πάλι την ταξίδευε στα παράξενα όνειρα του είχε την αίσθηση όμως της σιγουριάς ήταν βέβαιος ότι δεν θα την χάσει βλέπετε ήταν καλός ψυχολόγος μετρούσε κάθε κατάσταση ήξερε πότε τον παίρνει και πότε όχι….

Ήρθε ο καιρός όμως που όλα έπρεπε να αλλάξουν ο καιρός των αποφάσεων η το βήμα θα γινόταν μπροστά η θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής δεν ήξερε καλά να βαδίζει μόνη της θαρρούσε πως έπρεπε να διαβεί βουνό για να βρει το δρόμο της και τότε ήρθε αυτός που δεν πίστευε ότι υπάρχει και τάραξε την ήρεμη ζωή της….

Μελαχρινός ψηλόλιγνος ήσυχος τύπος από αυτούς που περιμένεις όλα στη ζωή τους να είναι σε τάξη δεν ήταν όμως…. καταστροφή είχε ποτίσει το κάθε του όνειρο σκοτάδια είχαν πλανέψει τις σκέψεις του…. και εκείνη να υπάρχει εκεί να του δίνει το χέρι και ας ήξερε ότι μια μέρα μετά θα το μετάνιωνε γνώριζε όμως ότι θα ήταν η πρώτη φορά που άφηνε τον εαυτό να ταξιδέψει…

Και το τέλος δεν άργησε να έρθει όλα μια μέρα στη ζωή τελειώνουν κατάλαβε ότι άδικα περίμενε να τη δει ο άλλοτε αγαπημένος της …είδε ότι η επόμενη μέρα μπορεί να έχει χαρά και ελπίδα προσπάθησε να βάλει τη σκέψη της σε σειρά και είδε ξανά ψιλά μα δεν χαμήλωσε το βλέμμα κατάλαβε ότι ήταν πιο ωραία εκεί πάνω υπήρχε μαγεία και την ταξίδεψε….στα πιο όμορφα μέρη της καρδιάς της…

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Λάθος μου....


Τελικά είμαι και πολύ μεγάλος μπουνταλάς ....το πήρα απόφαση, τυφλή εμπιστοσύνη σε όλους μέχρι που τρώω κάτι ανάποδα συγυρισμένα χαστούκια και βρίσκω έδαφος για τα καλά και αυτή την φορά πιστέψτε με έχω γίνει πολύ ένα μαζί του αφού να φανταστείτε μέχρι και την γεύση του έχω στο στόμα μου.. λάσπη ανακατεμένη με μπόλικα ψέματα .....


Τα μισώ τα ψέματα το μυαλουδακι παίρνει ανάποδες στροφές με τα ψέματα ..ειδικά όταν τα ακούει από άτομα που τα είχε βάλει στα ουράνια.. ξέρετε εκεί κάπου ανάμεσα στα σύννεφα και στις ελπίδες.....Τελικά λάθος για ακόμη μια φορά οι ελπίδες πρέπει να υπάρχουν πολύ μέσα μας να τις αφήνουμε.......να βγουν δειλά και από το χέρι… με προσοχή να μην μας πέσουν και τσακιστούν να μην σκοντάψουν και πληγωθούν.....και τότε ίσως μάθουν να βαδίζουν και μονές τους......


Η μικρή ονειροπόλα έκανε μια πολύ απότομη προσγείωση ......και πονάει .....από τις πέτρες που χάραξαν το κορμί της ....την άλλη φορά θα ελπίσω να έχει πιο κοντά το βαλιτσάκι με τις πρώτες βοήθειες....ίσως της ευχηθώ μια μέρα να μπορεί να δει πίσω από την μάσκα όλων αυτών των δήθεν καλοκάγαθων τεράτων.......που καραδοκούν για να βάλουν ακόμη λίγο πόνο στις καρδιές μας.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Milk & Honey


Ξύπνημα το πρωί με άρωμα από κουλουράκι, έτσι μου μύριζε κάθε φορά που πλησίαζα κοντά του..Είχα τη γεύση του αρωματισμένο με μέλι και κανέλα βουτηγμένο στο καυτό γάλα...υπέροχο να είναι δίπλα σου και να έχεις την αίσθηση του....


Καλημέρα ....ένα καυτό φιλί ,χάδια, αγγίγματα κάτω από τα σεντόνια, ταξιδεμα σε κάθε σημείο του κορμιού του...φωτιά κάθε ακουμπισμα και μια μεθυστική ζάλη που πλημμυρίζει κάθε σημείο σου.....


Έρωτας... κρυφά μυστικά πάθει ,επιθυμίες που πάντα λαχταρούσες και τώρα μπροστά σου ένα ρίγος διαπερνά κάθε μόριο του κορμιού σου,ένας μαγικός χορός στήνετε γύρω σας ,μια μάχη δυο σωμάτων που δεν θες να τελειώσει....


Ανάσα... με φωτιά ποτισμένη και ένας αναστεναγμός που τραντάζει κάθε ανεκπλήρωτη φαντασία σου...ένα όνειρο που πάντα σ'αφηνει να δεις το τέλος του....και η φωτιά του έχει γίνει φλόγα σου που τώρα σε καίει .....

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Μπράβο μικρή μου...




Είναι πολλές τελικά οι φορές που χρειάστηκα να έχω μια μικρή επιβεβαίωση για το κάθε χαζό βηματάκι μου ...και περίμενα θα φτάνανε τα 2 μου χέρια για να μετρήσω τις στιγμές που την ζήτησα κοντά μου...Από πού να πρωτοξεκινήσω από το σχολείο και από το ποσό πολύ το έπαιρνα πάνω μου όταν άκουγα αυτό το μπράβο από το δάσκαλο, αισθανόμουν λες και είχα κερδίσει πρωτάθλημα. Μετά θυμάμαι στιγμές από άλλες επιτυχίες τους γονείς μου να φουσκώνουν από χαρά για το καμάρι τους για το ποσό καλά τα φέρνει βόλτα κι εγώ τους παρακολουθούσα όλο ευτυχία που είμαι τόσο άξια στα μάτια τους…



Δεν θέλω να με κοιτάτε για αυτά που κάνω αλλά γι' αυτό που είμαι……αυτό θέλω να φωνάξω…….



Δεν έχω ανάγκη την επιβεβαίωση ίσως πήρα γερή δόση της πιο μικρή έχω δίψα όμως για κατανόηση για μια ζεστή αγκαλιά για ένα γλυκό χάδι για ένα βλέμμα που να με επαναφέρει να με ξεσηκώνει να με κάνει να δω την ψυχή μου να δω αν έχω γλύκα αν έχω πόνο εκεί μέσα να ακούσω κάθε κρυφή επιθυμία μου …προσπαθώ να τα τραβήξω μονή από εκεί μέσα αλλά μάλλον τι να πω ....στο εργοστάσιο δεν βάλανε καλή λειτουργία γι τέτοιες καταστάσεις...και θα ήθελα τόσο πολύ να δω τι κρύβετε εκεί μέσα...

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

Secret garden


Ήταν κάπου κάποτε σε μια άλλη εποχή ένας πανέμορφος κήπος οπού κάθε μοναδικό φυτό του είχε κάποιες μαγικές ικανότητες, ήταν όλα ξεχωριστά και όμορφα και όλα μπορούσαν να δώσουν τόσους μα τόσους όμορφους καρπούς που όταν έμπαινες στον πειρασμό να διαλέξεις αναγκαζόσουν να καθίσεις με τις ώρες να τα κοιτάς και να αναρωτιέσαι πιο θα ήταν αυτό που λαχταρούσες πιο πολύ να γευτείς....


Υπήρχε κάτι όμως που σου τραβούσε την προσοχή εκεί μέσα μια κόκκινη μηλιά που αγκάλιαζε με τα κλαδιά της όλο τον κήπο τον προστάτευε από βροχές από το κρύο και από τις ανυπόφορες καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου... Κάποιες φορές έριχνε με ένα της τίναγμα τους καρπούς της για να πάρουν λίγο από τις μυστικές τις δυνάμεις και τα υπόλοιπα φυτά, ήθελε πολύ όμως να πάψει να το κάνει είχε κουραστεί να προσέχει με τις δυνάμεις κάθε μικρό και αδύναμο φυτό που φώλιαζε στις ρίζες της....


Ένα απόγευμα καθώς ο ήλιος έδυε ,η πανέμορφη κατακόκκινη μηλιά πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον κήπο έγειρε στο πλάι και άφησε όλα τα φύλλα της να πέσουν να ακουμπήσουν σαν χάδι πάνω σε κάθε μικρό της φίλο . Τα είχε αγαπήσει αυτά τα τόσο ξεχωριστά φυτά, αλλά δεν είχε άλλες δυνάμεις η κούραση είχε κατακλύσει κάθε σημείο του ταλαιπωρημένου της κορμού και το σκοτάδι της φάνταζε υπέροχο....


Δεν ήθελε προσπάθεια για να είσαι εκεί ,μια απόφαση να εγκαταλείψεις τα πάντα και τότε το έφερνες κοντά σου σε υποδεχόταν χωρίς να του δόσεις τίποτα για αντάλλαγμα σε καλωσόριζε με χαρά μέσα στα σκοτεινά του μονοπάτια.....και τότε είδε ξανά δεν ήταν οι δυνάμεις της που είχε κουραστεί να τις δίνει αλλά η ανάγκη του να νιώσει μια
αγκαλιά.....

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Αγγίγματα


Υπάρχουν κάποιες ψυχές που έρχονται στη ζωή μας ακουμπάνε ελάχιστα πάνω μας και μετά διαλύονται με μιας, όπως τα μαυρα σύννεφα την ώρα που αφήνουν ξανά τον ήλιο να καθαρίσει τον ορίζοντα... Άλλες φορές πάλι μας αφήνουν σημάδια της διαδρομής τους για να μπορέσουμε να πάμε πιο κοντά τους όταν το θέλουμε ... Υπάρχουν όμως και οι φορές που απλά σβήνουν κάθε πιθανό σημάδι από το χαρτί και χάνονται χωρίς εξηγήσεις χωρίς περιττά λόγια….


Πόσες τέτοιες χαμένες ψυχές δεν αφήσαμε να περάσουν τον πόνο τους από πάνω μας....? Γίναμε ένα με κάθε θλίψη και καταστροφή τους, δώσαμε το 1000 % του εαυτού μας και δεν επιζητήσαμε τίποτα σαν αντάλλαγμα... σαν καλοί σαμαρείτες της ζωής προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να τις σώσουμε να γίνουμε μικροί σωτήριες αλλά μάταια ….Δεν υπάρχει σωτηρία αν δεν υπάρχει χέρι από την άλλη πλευρά να περιμένει για ένα μικρό άγγιγμα από αυτά που σε επαναφέρουν ..στην ίδια τη ζωή…...ένα άγγιγμα ψυχής....


Ελπίζω να βρείτε το δρόμο σας.....

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Μια ζωή σε ένα παγκάκι



Είναι τόσο όμορφο, τόσο περίεργο και διαφορετικό το κοιτώ πολλές φορές να δω αν είναι πάλι μόνο του η αν φωλιάζουν πάνω του κάποια χάδια από περαστικά ζευγαράκια που κοντοστέκοντε λες και τους έχει μαγέψει, λες και τους ζήτησε να πάνε κοντά του να πάρει λίγο από τη γλύκα του έρωτα τους..... περιμένει….. επιζητεί κάθε παρέα κάθε μικρό καθημερινό χάδι. Κάποτε το άγγιξα θυμάμαι και ένοιωσα όλα όσα ήθελε να μου πει.. με φόβισε μου είπε να φύγω να μην γίνω σαν αυτό μου μίλησε για τον πόνο του, για την αβάστακτη μοναξιά του, για την πίκρα της απομάκρυνσης κάθε προσωρινού επισκέπτη του....

Ήθελα να μείνω κοντά του μα δεν με άφησε, κάλεσε κάθε σκοτεινό του φίλο από αυτούς που φοβάσαι να αντικρίσεις όταν μένεις μόνος ..με έδιωχνε με κάθε τρόπο μετά μου έδειξε ένα από τους φίλους του, ένα παρατημένο κάθισμα μέσα σε κάτι χαλάσματα αυτό είναι πιο τυχερό μου είπε είχε φτιαχτεί για να είναι μόνο, για να έχει μόνο ένα άγγιγμα δεν ένοιωσε ποτέ την ομορφιά του έρωτα, της αγάπης, δεν έμαθε πως είναι να ζεις χωρίς να μπορείς να πάρεις λίγο από αυτά που τόσο λαχταράς....δεν αισθάνεται πόνο από όλα όσα του λείπουν...

Έχει περάσει καιρός από εκείνη την κουβέντα μας και σήμερα θαρρώ το ένοιωσα πιο χαρούμενο σαν να άρχισε να συμβιβάζεται με την κατάρα του...άλλαζε χρώματα με κάθε μικρή ακτίνα φωτός που κυλούσε πάνω του, το κόκκινο έλαμπε παρά την φθορά του, ο ξύλινος σκελετός του φάνταζε διαφορετικός πιο όμορφος από ποτέ....σήμερα δε ήταν μόνο είχε μια ξεχωριστή παρέα που κούρνιασε στην αγκαλιά του, ένα ζευγάρι διαφορετικό και τόσο αγαπημένο δυο ηλικιωμένες φιγούρες αγκαλιασμένες….

Ένοιωσα κάθε κρυφό αναστεναγμό πόνου που άφηνε να περάσει σαν άνεμος μέσα από τη ραχοκοκαλιά του ...... είδε το φόβο της πιο μεγάλης και μακρινής απομακρύνσεις εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι η αγάπη είναι για να την ζεις όπως σου έρθει είτε μέσα από ένα ανάλαφρο άγγιγμα ενός μικρού παιδιού είτε μέσα από το άχαρο ακούμπισμα ενός κουρασμένου κορμιού... κατάλαβε ότι περνώντας από πόνους και φόβους φτάνεις πιο κοντά της ...την αναγνωρίζεις σε κάθε πλησίασμα... Έτσι η γαλήνη επέστρεψε και έσβησε κάθε πόνο και πίκρα του....

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Χαιρετίσματα λοιπόν...


Είναι κάτι κολλήματα που τρώω με κάτι τραγούδια απίστευτα… έχει εδώ και 3 μέρες οι μόνοι στίχοι που μου έρχονται στο μυαλό είναι από ένα γνωστό τραγουδάκι του παλιό ροκά Βασίλη Παπακωνσταντίνου που μεγάλωσε γενιές και γενιές και ακόμη μας τραγουδά για να θυμόμαστε τα νιάτα μας όταν μέσα στην τρέλα μας με τα μυαλά στα κάγκελα και με μπόλικη άγνοια στις πλάτες μας ζούσαμε την δροσιά της εφηβείας....


Περάσανε τα χρόνια και όσο σκέφτομαι ότι άφησα πίσω και ότι βρίσκω μπροστά μου με κάνει να πιστεύω πιο έντονα ότι τελικά η ζωή είναι συνεχώς σε μια μόνιμη επανάληψη ..πείτε το ρουτίνα , καθημερινότητα, βαρεμάρα δεν ξέρω... βλέπω μετά ότι πάλι είμαι στην ιδία κατάσταση σαν να περνώ μια δεύτερη εφηβεία.. Γίνεται αυτό...? Λέτε επιστημονικά να υπάρχει τέτοια κατάσταση...? Παλιμπαιδισμός θα πείτε.. ναι OK δεκτό αλλά κάτι κυρίες στη γειτονιά άκουσα να το λένε αλλιώς για τον κύριο Μήτσο το μανάβη που στα 45 του αγόρασε μηχανή, όλες μαζί βγάλανε την απόφαση ότι ο άνθρωπος ξεμωράθηκε, έτσι την είπαν τη κατάσταση του...Άκουγα κι εγώ που τα λέγανε και τρόμαξα η κακομοίρα, φοβάμαι όμως να σκέφτομαι ότι μετά από 5 χρόνια μπορεί να μετανιώσω για πράγματα που δεν έκανα και έτσι απλά ζω την κάθε μικρή ξεμωραμένη στιγμούλα που μου έρχεται ...


Κοντεύουν να τελειώσουν οι στίχοι τώρα και μου έχουν φέρει τόσες εικόνες από εκείνα τα χρόνια που είναι σαν να τις ζω για ακόμη μια φορά τελικά ήταν πολύ γλυκό εκείνο το κορίτσι με τα σκισμένα τζιν με την εκνευριστική διαπασών μουσική με τα τρελά άλματα από τα παράθυρα για ατελείωτες βόλτες με τα καρντάσια με τις φάρσες που ξετρέλαιναν τους πάντες, αλλά έρχονται και οι αναμνήσεις από εκείνες τις πολύ μοναχικές νυχτερινές βόλτες μέσα στη βροχή με walkman στα αυτιά να περιμένω να βγουν τα άστρα ξανά και ας είχε ποτίσει μέχρι μέσα μου η υγρασία και ο ουρανός ας μην έλεγε να καθαρίσει ήξερα να βλέπω μέσα από αυτόν και ας ήταν σκοτεινός...


Χαίρομαι που αυτό το κορίτσι άρχισε να ξανά βρίσκει το δρόμο του και επιστρέφει στα ίδια γνώριμα μέρη νόμιζα ότι το είχα ξεχάσει μα έκανα λάθος υπήρχε πάντα εκεί μέσα ….στην κάθε τρέλα που μου ερχόταν να κάνω στη κάθε φανταστική ιστορία του μυαλού μου στο κάθε χτύπο της καρδιάς μου…στο κάθε άκουσμα μιας γνώριμης νότας....


Σε ευχαριστώ που υπάρχεις ακόμη..

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Μικρά και μεγάλα ψεματάκια..



Προσπαθώντας πολλές φορές να μην πληγώσουμε και να μην απογοητεύσουμε κάποιους που αγαπάμε αναγκαζόμαστε να πούμε μερικά μικρά ψεματάκια, άλλες πάλι τα ψεματάκια γίνονται ψέματα και κάποια στιγμή καταλήγουν να γίνουν μεγάλα ψέματα … Ξέρουμε όμως από τις δέκα εντολές που διαβάσαμε στα θρησκευτικά ότι είναι ένα από τα αμαρτήματα που δεν πρέπει να κάνουμε αλλά κάτι πολύ βαθιά εκεί μέσα μας λέει, "έλα πες το για καλό το κανείς άλλωστε δεν θα είναι και η μοναδική εντολή που δεν έχεις ακούσει.. "Έτσι ξαφνικά ανοίγει η πυγή με τα ψέματα και μετά όλα έρχονται μόνα τους χωρίς να το θέλουμε …

Σήμερα ήταν μια μέρα από αυτές που χρειάστηκα να τα χρησιμοποιήσω, για να μην πληγώσω το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο. Δεν θα το έκανα είχα πει πριν από χρονιά στον εαυτό μου, αλλά έλα που μερικές φορές η ζωή δεν μας ακούει και κάνει τις δικές της ανατροπές .Έδινα την καλύτερη παράσταση της ζωής μου και ήθελα τόσο να είμαι πειστική αλλά όταν δεν έχεις μάθει για χρονιά να το κανείς σου βγαίνουν όλα αυτά τα μικρά σημαδάκια ψεύδους που αρχίζουν σιγά σιγά να ζωγραφίζονται πάνω στο πρόσωπο σου, ένα γελάκι άσχετο, ένα ανέβασμα του φρυδιού, ένα χαμήλωμα του βλέμματος, ένα μικρό δαγκωματακι στα χείλη και άντε μετά να κρυφτείς που ξέρεις ότι φταις κιόλας..

Ήθελα να φωνάξω τον Caravaggio εκείνη την ώρα να σώσει την κατάσταση, να ζωγραφίσει στον καμβά του προσώπου μου αλλά μάταια οι περίεργες γκριμάτσες τώρα δεν έλεγαν να αλλάξουν μορφή και έβαζα όλες μου τις δυνάμεις για να γλιτώσω από το ανακριτικό βλέμμα που δεν έλεγε να πιστέψει ούτε λέξη από όσα σκαρφιζόμουν σαν να ήθελε να με αδειάσει από όλα όσα έβλεπε σαν να ήθελε να με αφήσει γυμνή στη μέση της καταιγίδας και πάλευα με κάθε τρόπο να γλιτώσω…δεν είχα πάει για πρόσκοπος μικρή έτσι δεν ήξερα τι κάνεις όταν βρεθείς στη μέση της καταιγίδας ακανόνιστες κινήσεις μόνο για επιβίωση μόνο αυτό μπορούσα να κάνω….μόνο αυτό μπορώ να κάνω…και θα ήθελα να ήταν όλα ένα κακό όνειρο αλλά δυστυχώς είναι Ζωή ..

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

big bang life..


Λογική είναι η ανάλυση του ορθού τρόπου σκέψης η αλλιώς η πλήρης απαλλαγή από το πάθος και τα παράγωγα του …Μέτρο είναι μια μεσαία κατάσταση της λογικής και του πάθους ...που το βρίσκουμε όμως λέτε να υπάρχει κανένα σούπερ μάρκετ η φαρμακείο που πουλάνε μπουκαλάκια λογικής και πάθους ..η λέτε να υπάρχει χημείο αναμείξεων των συναισθημάτων στο οποίο με τις κατάλληλες αναλογίες καταφέρνεις να φτάσεις σε μια μεσαία κατάσταση που απλά σε συντηρεί στη ζωή η σε αφήνει να περιμένεις να ζήσεις δεν ξέρω αυτά τα δυο πάντα τα μπέρδευα…

Θέλω να πιστεύω στο big bang και σε κάθε κανόνα πλήρης διάλυσης δεν μου αρέσει το μέτρο εδώ καλά καλά ούτε τα κιλά μου δεν μπορώ να ελέγξω γιατί να μπορώ τα συναισθήματα μου…Φοβάμαι να βάλω τη ζωή μου σε μια σειρά με πνιγεί η ζωή από διαφήμιση πρωινού με τα καθώς πρέπει ζευγάρια που ξεκινάνε ευτυχισμένα το πρωινό τους και απλά ζουν την μέτρια ζωή τους ..Έχω μάθει να ζω η πολύ ευτυχισμένη η τελείως διαλυμένη δεν ξέρω πως είναι το ενδιάμεσο..

Ξέρετε που μπορώ να το βρω…?

Λέτε να υπάρχει άκρη σε αυτό το κουβάρι της ζωής ..η δεν έχουμε βρει ακόμη τις άκρες του και αυτό είναι που μας μπερδεύει….

Με πολύ αγάπη στους απίστευτα παράλογους της ζωής...