Ξύπνημα το πρωί με άρωμα από κουλουράκι, έτσι μου μύριζε κάθε φορά που πλησίαζα κοντά του..Είχα τη γεύση του αρωματισμένο με μέλι και κανέλα βουτηγμένο στο καυτό γάλα...υπέροχο να είναι δίπλα σου και να έχεις την αίσθηση του....
Καλημέρα ....ένα καυτό φιλί ,χάδια, αγγίγματα κάτω από τα σεντόνια, ταξιδεμα σε κάθε σημείο του κορμιού του...φωτιά κάθε ακουμπισμα και μια μεθυστική ζάλη που πλημμυρίζει κάθε σημείο σου.....
Έρωτας... κρυφά μυστικά πάθει ,επιθυμίες που πάντα λαχταρούσες και τώρα μπροστά σου ένα ρίγος διαπερνά κάθε μόριο του κορμιού σου,ένας μαγικός χορός στήνετε γύρω σας ,μια μάχη δυο σωμάτων που δεν θες να τελειώσει....
Ανάσα... με φωτιά ποτισμένη και ένας αναστεναγμός που τραντάζει κάθε ανεκπλήρωτη φαντασία σου...ένα όνειρο που πάντα σ'αφηνει να δεις το τέλος του....και η φωτιά του έχει γίνει φλόγα σου που τώρα σε καίει .....
8 σχόλια:
Yperoxi geysi mas tajideyes san proino euxaristo jypnima to postaki sou auto
kalo vradi omorfoula
Να είσαι καλά ανώνυμε σε ευχαριστώ...
Φιλάκια καλή σου μέρα..
Ιχνηλατείς τα μονοπάτια των αισθήσεων τόσο όμορφα.
Κάθε πειρασμός και μια απόπειρα απόλαυσης που ανανεώνεται ξανά και ξανά. Μακάρι να μην παραποιηθούν ποτέ οι επιθυμίες σου.
Τι μου θυμισες τωρα..!!
Περασμενα μεγαλεια..!!!
K το μυαλο να επιμενει να γυρναει εκει ολη την ημερα ε?
albus genius που χάθηκες εσύ..?
Είναι πολύ ωραίος ο πειρασμός τελικά...σε ευχαριστώ για την ευχή σου έτσι το εξέλαβα....το μακαρι σου...
Φιλάκια γλυκε μου albus καληνύχτα....
Αχ.. naya αυτό το μυαλό τα κάνει όλα δεν λέει να σβήσει το ρημάδι… εκεί.. να επιμένει να σου τα θυμίζει...
Φιλιά κοριτσάκι καληνύχτα...
Χάνομαι καμια φορά,να κατά πως λέει ο Καζαντζάκης,πάντως κανείς άλλος δικτυακός "φίλος" δεν ρώτησε νάσαι καλά:
"Απλώνω το χέρι, φουχτώνω το μάνταλο της γης, ν' ανοίξω την πόρτα να φύγω, μα κοντοστέκουμαι στο φωτεινό κατώφλι ακόμα λίγο. δύσκολο, πολύ, να ξεκολλήσουν τα μάτια, τ' αυτιά, τα σπλάχνα από τις πέτρες και τα χόρτα του κόσμου. λες: Είμαι χορτάτος, είμαι ήσυχος, δε θέλω πια τίποτα, τέλεψα το χρέος και φεύγω. μα η καρδιά πιάνεται από τις πέτρες κι από τα χόρτα, αντιστέκεται, παρακαλάει: «Στάσου ακόμα!»
Γλυκέ μου albus genius και να φύγει πάντα θα έχει τα σημάδια της διαδρομής της αυτά είναι που την κάνουν ξεχωριστή....άξιζε και μόνο που ήταν εκεί έστω και για μια στιγμή...
Φιλάκια...
Δημοσίευση σχολίου