Μια μέρα μετά…

Ήταν ένα κορίτσι διαφορετικό δεν υπολόγιζε κανέναν τα πάντα της φαινότανε αστεία στη ζωη ..προσπαθούσε να αποδείξει στον ίδιο της τον εαυτό τα λάθη της πάλευα να τον κάνει να πονά ….ήθελε προσπάθεια για να τα καταφέρεις με το που σήκωνε το κεφάλι ψιλά να σου ξανά μια εικόνα με πόνο και βρισκότανε πιο χαμηλά από ποτέ… το είχε συνηθίσει….της άρεσε ο πόνος…

Για χρόνια πάλευε να κρατηθεί από πάνω του για να γλυτώσει από την περίεργη διαστροφή της... μα άσκοπα προσπαθούσε δεν την έβλεπε ίσως την είχε βάλει βαθιά μες στη καρδιά του ίσως πάλι την ταξίδευε στα παράξενα όνειρα του είχε την αίσθηση όμως της σιγουριάς ήταν βέβαιος ότι δεν θα την χάσει βλέπετε ήταν καλός ψυχολόγος μετρούσε κάθε κατάσταση ήξερε πότε τον παίρνει και πότε όχι….

Ήρθε ο καιρός όμως που όλα έπρεπε να αλλάξουν ο καιρός των αποφάσεων η το βήμα θα γινόταν μπροστά η θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής δεν ήξερε καλά να βαδίζει μόνη της θαρρούσε πως έπρεπε να διαβεί βουνό για να βρει το δρόμο της και τότε ήρθε αυτός που δεν πίστευε ότι υπάρχει και τάραξε την ήρεμη ζωή της….

Μελαχρινός ψηλόλιγνος ήσυχος τύπος από αυτούς που περιμένεις όλα στη ζωή τους να είναι σε τάξη δεν ήταν όμως…. καταστροφή είχε ποτίσει το κάθε του όνειρο σκοτάδια είχαν πλανέψει τις σκέψεις του…. και εκείνη να υπάρχει εκεί να του δίνει το χέρι και ας ήξερε ότι μια μέρα μετά θα το μετάνιωνε γνώριζε όμως ότι θα ήταν η πρώτη φορά που άφηνε τον εαυτό να ταξιδέψει…

Και το τέλος δεν άργησε να έρθει όλα μια μέρα στη ζωή τελειώνουν κατάλαβε ότι άδικα περίμενε να τη δει ο άλλοτε αγαπημένος της …είδε ότι η επόμενη μέρα μπορεί να έχει χαρά και ελπίδα προσπάθησε να βάλει τη σκέψη της σε σειρά και είδε ξανά ψιλά μα δεν χαμήλωσε το βλέμμα κατάλαβε ότι ήταν πιο ωραία εκεί πάνω υπήρχε μαγεία και την ταξίδεψε….στα πιο όμορφα μέρη της καρδιάς της…