Secret garden

Ήταν κάπου κάποτε σε μια άλλη εποχή ένας πανέμορφος κήπος οπού κάθε μοναδικό φυτό του είχε κάποιες μαγικές ικανότητες, ήταν όλα ξεχωριστά και όμορφα και όλα μπορούσαν να δώσουν τόσους μα τόσους όμορφους καρπούς που όταν έμπαινες στον πειρασμό να διαλέξεις αναγκαζόσουν να καθίσεις με τις ώρες να τα κοιτάς και να αναρωτιέσαι πιο θα ήταν αυτό που λαχταρούσες πιο πολύ να γευτείς....


Υπήρχε κάτι όμως που σου τραβούσε την προσοχή εκεί μέσα μια κόκκινη μηλιά που αγκάλιαζε με τα κλαδιά της όλο τον κήπο τον προστάτευε από βροχές από το κρύο και από τις ανυπόφορες καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου... Κάποιες φορές έριχνε με ένα της τίναγμα τους καρπούς της για να πάρουν λίγο από τις μυστικές τις δυνάμεις και τα υπόλοιπα φυτά, ήθελε πολύ όμως να πάψει να το κάνει είχε κουραστεί να προσέχει με τις δυνάμεις κάθε μικρό και αδύναμο φυτό που φώλιαζε στις ρίζες της....


Ένα απόγευμα καθώς ο ήλιος έδυε ,η πανέμορφη κατακόκκινη μηλιά πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον κήπο έγειρε στο πλάι και άφησε όλα τα φύλλα της να πέσουν να ακουμπήσουν σαν χάδι πάνω σε κάθε μικρό της φίλο . Τα είχε αγαπήσει αυτά τα τόσο ξεχωριστά φυτά, αλλά δεν είχε άλλες δυνάμεις η κούραση είχε κατακλύσει κάθε σημείο του ταλαιπωρημένου της κορμού και το σκοτάδι της φάνταζε υπέροχο....


Δεν ήθελε προσπάθεια για να είσαι εκεί ,μια απόφαση να εγκαταλείψεις τα πάντα και τότε το έφερνες κοντά σου σε υποδεχόταν χωρίς να του δόσεις τίποτα για αντάλλαγμα σε καλωσόριζε με χαρά μέσα στα σκοτεινά του μονοπάτια.....και τότε είδε ξανά δεν ήταν οι δυνάμεις της που είχε κουραστεί να τις δίνει αλλά η ανάγκη του να νιώσει μια αγκαλιά.....