Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Παράξενοι επαναστάτες στα παιχνίδια της ζωής




Όταν μένεις καιρό μόνος σου λένε ότι αρχίζεις και αποκτάς παραξενιές γίνεσαι ένας ιδιότροπος με πολύ διαφορετικά γούστα από το κοινό των προβάτων…..Το ζήτημα είναι τι επιλέγεις πρόβατο η επαναστάτης της διαφορετικότητας σου?Η λέτε να υπάρχει και το ενδιάμεσο στην πορεία των ταξιδιών μας.......


Ξεκινάμε από την επιλογή του πρόβατου και βάζουμε ρολακια για να μπούμε πιο πολύ μέσα στο mood της υπόθεσης .Έχουμε το ζευγάρι του είμαι πρόβατο και το γουστάρω, ξυπνάνε το πρωί μαζί πίνουν καφέ η γάλα γιατί το ζευγάρι αυτό προσέχει τη διατροφή του πληρώνει χρήματα σε γυμναστήρια διατροφολόγους και γενικά γουστάρει πολύ το είμαι υπόδειγμα και δείτε τι καλά που το κάνω. Ο άντρας της υπόθεσης τα βράδια επιστρέφει σπίτι δεν αφήνει ρούχα κάλτσες κλειδιά παπούτσια όπου βρει αλλά τα πάντα τα βάζει σύμφωνα με την τακτοποιημένη του ζωή.. είναι κάτι όμως που θα ήθελε πολύ να έχει γιατί το έχασε από καιρό του λείπει απίστευτα εκείνη η γλυκιά τρυφερότητα που είχε όταν πρωτογνώρισε την πριγκίπισσα του η αίσθηση του είμαι ο αρχηγός εδώ… είναι ο χώρος μου εδώ… ανήκω εδώ…. Η πριγκίπισσα πάλι έχει γίνει μάνα ήθελε να είναι ανεξάρτητη να έχει τους χώρους της να έχει τον έλεγχο. Το πρωί δούλευε στη διαφημιστική εταιρία του πατέρα της και τα απογεύματα αφού τέλειωνε από yoga pilates και spa παρακολουθούσε και τις δραστηριότητες των παιδιών στο κολέγιο έτρεχε και σε μερικά galla τα Σαββατοκύριακα ήταν ένα από τα γνωστά πρόσωπα της πόλης.....Θα ήθελε πολύ όμως να νιώσει ξανά όπως τότε που όλοι την προσέχανε γιατί ήταν θηλυκό είχε ξεχάσει το πώς ήταν αυτό το συναίσθημα ….μια βαθιά ανάμνηση δροσιάς μόνο είχε απομείνει.


Το δεύτερο ζευγάρι μας είναι αυτό του ζω τη ζωή μου και τους έχω στα αρχ...α μου γραμμένους η περίπου έτσι ,έχουν χρόνια σχέση ζουν σε διαφορετικά διαμερίσματα γιατί είναι κατά του γάμου και οι δυο "ε μάλλον περισσότερο ο τυπάς μας" ήταν από αυτούς τους γνωστούς ροκάδες της εποχής μας με τα σκισμένα τζιν με τις μαντίλες στο κεφάλι που όλα τους φταίγανε και πάντα το κατεστημένο ήταν η αιτία της μόνιμης βαρεμάρας τους. Ο επαναστάτης άντρας αυτού του ζευγαριού ζει τη ζωή του έχει τη δουλειά του μια μηχανή GSXR "κατά προτίμηση χιλιάρα" και το βράδυ όταν επιστρέφει σπίτι με τη δίκυκλη γκόμενα του αφήνει τα πάντα πίσω του, πετάει δερμάτινα μπότες κάλτσες οπού βρει τρώει τα σουβλάκια του πίνει τις μπίρες του με τους κολλητούς του βλέποντας αγώνες motogp τις Κυριακές δεν του λείπει τίποτα η έτσι θέλει να πιστεύει.. Η πιτσιρίκα του όμως που λάτρευε κατά τα λεγόμενα του και ποιος δεν θα τη λάτρευε άλλωστε δεν μιλούσε άκουγε τα πάντα περίμενε τον έβλεπε σαν θεό της ήταν ο ήρωας της περίμενε για χρόνια να την ακούσει να την καταλάβει να δει για λίγο αυτό που έκρυβε μέσα στα μάτια της να τις δώσει αυτά που περίμενε μια αγκαλιά όταν την είχε ανάγκη….της αρκούσαν τα λίγα βλέπετε δεν είχε μάθει να έχει απαιτήσεις δεν είχε μάθει να ονειρευτε για το αύριο μονό ζούσε την κάθε της μέρα ..Με μεγάλο κόπο τα έφερνε βόλτα στην καθημερινότητα της δεν είναι ότι δεν προσπαθούσε αλλά τη να προλάβει να αντέξει το μαλάκα το αφεντικό της που ενίοτε της την έπεφτε τα ενοίκια τα ρεύματα που ερχόταν κάθε λίγο και δεν φτάνανε η τους παραλογισμούς των γονιών που την περιμένανε να την δούνε νυφούλα λες και το ζητούμενο είναι μονό να έχεις κάποιον δίπλα σου..Τα βράδια η μικρή απελπισμένη περίμενε των ήρωα της να έρθει να την πάρει να πάνε βόλτες μαζί σε αγνώστους προορισμούς και όταν δεν γινόταν αυτό τις περισσότερες φορές δηλαδή η έμενε μέσα και μαύριζε την καρδιά της η έπνιγε τον πόνο της στα σκοτεινά μπαράκια κάποιας μακρινής γειτονιάς είχε συμβιβαστεί με την μοναξιά της…


Μετά από χρονιά αυτά τα δυο ζευγάρια οι μοίρα τους τα έφερε έτσι και έτυχε να συναντηθούν σε ένα τυχαίο τροχαίο ατύχημα που προκάλεσε το πρώτο ζευγάρι οδηγώντας το γυαλιστερό BMW αμάξι της οικογένειας έτσι λοιπόν εκείνο το απόγευμα καθώς περνούσαν από τη συνηθισμένη διασταύρωση της γειτονιάς πέσανε πάνω στην μηχανή των παιδιών ευτυχώς τα παιδιά δεν πάθανε κάτι μόνο μερικές εκδορές σε γόνατα και χέρια σωματικά όλα η έτσι τους έλεγαν τα μάτια εκείνη την ώρα .Το απίστευτο τις ιστορίας είναι όταν αυτά τα δυο παράξενα ζευγάρια συναντήθηκαν έγιναν ένα με μιας ο άντρας ένα ένιωσε προστάτης ξανά βλέποντας την ανάγκη της πιτσιρίκας με τη μηχανή για προστασία για αγκαλιά για ζεστασιά η κοπέλα πάλι ήθελε τόσο πολύ να πιαστεί να την ακούσουν να γίνει ξανά σημαντική… Ο τυπάς μας από την άλλη δεν είχε ξανά ματαδει γυναίκα τόσο φινετσάτη εκλεπτυσμένη και με άποψη και η κυρία πρόσωπο τις πόλης είχε καιρό να δει άντρα άγριο από αυτούς που βαράνε γροθιά στο τραπέζι και ο κόσμος όλος κλ....ει μέντες ήθελε πολύ να νιώσει πάθος ξανά να νιώσει αδύναμη να λιώσει ξανά από έρωτα.....και όλα πήραν το δρόμο της σιωπής το δρόμο που χαράζει η καρδιά και δεν αφήνει περιθώρια καμιάς σταγόνας λογικής εκεί μέσα.


Τελικά ποιος είναι το θύμα ποιος το πρόβατο και ποιος ο παράξενος επαναστάτης στα παιχνίδια τις ζώης?Είναι όλα τόσο προμελετημένα από εκεί πάνω η πέσαμε σε μια τρύπα που δεν έχει τελειωμό και το γαμώτο είναι δεν ξέρουμε και τι έχει εκεί κάτω...λέτε να υπάρχει παράδεισος εκεί μέσα…?



8 σχόλια:

naya είπε...

Αυτα ειναι!Παιχνιδια της μοιρας!Παραδεισος στην τρυπα ε?Οι πιο πολλοι τον ψαχνουν στο ξεφωτο,ισως γι'αυτο κ δεν τον βρισκουν..
Καλημερα!

truth around us......... είπε...

Πολλές Καλημέρες
Αυτό σκεφτομαι κι εγώ ότι δυστυχώς για να τον βρούμε αυτόν το παράδεισο ίσως πρέπει να πέσουμε μέσα της χωρίς πολλές σκέψεις...
και πολλες φορές για να τον φτάσεις δεν βλέπεις φώτα στη διαδρομή και ούτε σήμανση ότι βρίσκετε εκεί πέρα....
Φιλιά

Eric Draven είπε...

Ενδιαφέρουσα ανάρτηση και ωραίος τρόπος σκέψης....

έχεις σκεφτεί όμως οτι μπορεί να υπάρχουν ζευγάρια που να είναι συνδυασμός και των δύο που περιγράφεις, αλλά και πολλών άλλων "ειδών" που δεν αναφέρεις....?

Σκέψου το...

truth around us......... είπε...

Eric τα έχω σκεφτεί άπλα δεν χωρούσαν αύτη τη φόρα και να πω και μια αλήθεια ακόμη αυτά τα δυο ζευγάρια με καίνε τον τελευταίο καιρό
Φιλία πολλά......

Pan είπε...

Καλησπέρα.

Πολύ "μπλέξαμε τα μπούτια μας" η ιστορία!

Ελπίζω, τουλάχιστον, να το ευχαριστήθηκαν και οι μεν και οι δε όσο διάρκεσε.

truth around us......... είπε...

Ελπίζω ότι αυτό κάνουν....
Εγώ πάντως αυτό θα έκανα η αυτό κάνω....
Πιστεύεις ότι αυτές οι καταστάσεις καλέ μου Pan έχουν τέλος μπορείς να βάλεις stop στον έρωτα στις επιθυμίες στη ζωή...
Φιλιά Pan

TNT είπε...

παραδεισος ε? δεν ξέρω εαν υπάρχει πάντως σίγουρα η ζωη παίζει πάντα τα δικά της παιχνίδια... και σίγουρα στη ζωή μερικές φορές υπάρχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία απ' ότι στα όνειρά μας... έτσι τουλάχιστον λένε... τώρα τί κάνουμε εμείς.. ? απλά παίζουμε ( ή έτσι τουλάχιστον νομίζω ...) τα παιχνίδια που μας προσφέρει η ζωή... από την άλλη ( και τώρα μιλάω καθαρά για μένα ) πότε δεν ξέρεις εάν αυτό που ζεις μια κατάσταση , μια σχέση ή οτιδήποτε άλλον είναι '' κόλαση '' ή ''παράδεισος'' μπορείς να μόνο να το καταλάβεις μετά από καιρό...΄και αυτό πάλι δεν είναι και σίγουρο...... και τότε μπορεί να αναρωτηθείς τί κάνουμε..? και τώρα τι θα απογένουμε χωρίς βαρβάρους... που έλεγε και καβάφης.... αναμονή ή επαναστατούμε.... και καταλήγουμε στο όμορφα διατυπομένο κείμενό σου...

truth around us......... είπε...

Ευχαριστω TNT ειναι πραγματικά ετσι οπώς τα βλέπεις... απλα διαδρομές και καποια στιγμή ισως βγάλουμέ την άκρη...που ψάχνουμε...
Φιλια σε νοιώθω