Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Μικρά βήματα με μεγάλη επιτάχυνση….


Γεννιόμαστε με αυτό το χάρισμα, ξεκινάμε με αργά αδέξια βηματάκια προσπαθούμε να κρατηθούμε από γωνίες από χέρια από αντικείμενα ,άλλες φορές τα καταφέρνουμε άλλες πέφτουμε αλλά πάντα βρίσκουμε τρόπο να σταθούμε παρα τις δυσκολίες τις σύντομης διαδρομής μας .Μερικοί από εμάς πάλι έχουν τη τύχη να πέσουν σε καλούς προπονητές άρχισαν από τα ιδία βήματα με τα δικά μας αλλά στην πορεία έμαθαν να βαδίζουν με τους ρυθμούς που αυτοί θέλανε. Άλλοτε με αργά και σταθερά βήματα σίγουρα χωρίς αμφιβολίες και άλλοτε γρήγορα βιαστικά αλλά ποτέ τρέχοντας ποτέ με ρυθμούς φυγής, γιατί εκτός από βήματα έμαθαν να παρατηρούν, να ακούν, να λαμβάνουν κάθε εικόνα, να την επεξεργάζονται, να προετοιμάζονται για τα εμπόδια πριν καν έρθουν μπροστά τους, σαν μαχητές της ζωής σαν αγρίμια που καρτερούν την κατάλληλη στιγμή για να κάνουν την επίθεση τους να πάρουν μονό τα απαραίτητα χωρίς βάρη χωρίς υλικές καβαντζες για το αύριο αλλά με πολλές εμπειρίες για να αντιμετωπίσουν τα πάντα…

Τι γίνεται όμως όταν το μόνο που ξέρεις είναι να τρέχεις και το κάνεις τόσο καλά το άτιμο που λες και αναβολικά σε έχουν ποτίσει πριν από το μαραθώνιο σου γιατί για τέτοια κούρσα μιλάμε μεγάλων αποστάσεων και δεν έχεις πάρει και τα κατάλληλα ισοτονικά μαζί για παν ενδεχόμενο.. Τι γίνεται όταν ξέρεις ότι ο δρόμος που σε έβαλαν να τρέχεις είναι ευθεία και εσύ ρε γαμώτο όλο σε κάτι λακκούβες πας και πέφτεις και οι γα…..ες όλο λάσπες έχουν που σε αναγκάζουν να τις έχεις πάνω σε όλη τη πορεία του αγώνα να μη μπορείς να τις πετάξεις , και σε βαραίνουν τόσο πολύ που δεν το αντέχεις άλλο, τόσο που δεν σε αφήνουν ούτε να δεις τι έχει πιο κάτω… προσπαθείς αλλά καμιά λογική εκεί πέρα κανένα φως σε αυτό τον κωλο δρόμο και περίμενα φώτα στο στάδιο πριν το τελευταίο γύρω τώρα γιατί δεν τα βλέπω....?

6 σχόλια:

TNT είπε...

έτσι δεν είναι συνήθως οι σχέσεις , ερωτεύεσαι, μετά έρχεται η απογοήτευση πέφτεις κάτω και κατά ένα περίεργο τρόπο βρίσκεις τις δυνάμεις και ξανα σηκώνεσαι... ξανα μανα δηλαδη και σε όλη αυτή την πορεία γεμίζεις σκατά , αηδιάζεις ... παρόλα αυτά συνεχίζεις όλο και πιο γεμάτος.... όλο και πιο αηδιασμένος.. και κάποια στιγμή σε κάποιους ανθρώπους έρχεται εκείνο το σημείο που γίνονται αναίσθητοι.... τους βλέπουμε στο δρόμο ή βρίσκονται γύρω μας , μιλάμε μαζί τους και τους απευχθανόμαστε... τουσ μισούμε τουσ σιχαινόμαστε..... και όταν κάποια στιγμή αργά το βράδυ γυρίσουμε σπίτι.... βλέπουμε τον καθρέπτι.... και δεν αντέχουμε ... θέλουμε να το σπάσουμε γιατί δεν μπορούμε να αντικρίσουμε πάλι τους ίδιους αηδιαστικούς... εαυτούς μας.

truth around us......... είπε...

Έχεις πέσει για άλλη μια φορά απόλυτα μέσα σε όλα αυτά που σκεφτομαι σε όλα ίσως αυτά που φοβάμαι να αντικρίσω στο δικό μου καθρεφτη....
Γιατί έχω γεμίσει από πολλά που με εμποδίζουν να το κάνω και θα ήθελα τόσο πολύ μια μέρα να το τολμήσω ξανά...
Φιλία....

naya είπε...

δεν ειναι τοσο κακο να τρεχεις..το χειροτερο ειναι να σερνεσαι(κ να μην τρεχεις για να ξεφυγεις).Κ τι εγινε που πεφτεις σε λακουβες?Που λερωνεσαι?Σαν διαφημιση θα ακουστω αλλα με τις λασπες καταλαβαινεις τη ζωη..κ με ενα χαμογελο..
γιατι εμεις πεφτουμε χαμογελωντας ναι??

truth around us......... είπε...

Διαφημιση ? ποια αυτή με την κάρτα...?Βασικά τώρα που το λες μάλλον η περιγραφή μου πλησιάζει πολύ στο σπιτάκι αυτό .....
Πάντως καλή μου naya αυτό είναι που μας κάνει διαφορετικούς ότι πέφτουμε πραγματικά με χαμόγελο στα χείλη αυτό είναι που μας κάνει και παράξενους παρανοϊκούς ίσως για άλλους μα δεν καταλαβενουν ότι αυτό μας δίνει δύναμη να ξανασηκωθούμε και να πάμε για αλλά ...
καληνυχτες...

Pan είπε...

Καλησπέρα!

Ελπίζω να κατέβασες τον Τζίμη...

Όσο αφορά σε αυτά που γράφεις εδώ, πιάνω τον εαυτό μου τώρα τελευταία να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το κεφάλαιο "σχέσεις".

Κουράστηκα.

truth around us......... είπε...

Ναι το κατέβασα … thanks για τις πληροφορίες....
Well καλέ μου Pan όλοι είμαστε κάποια στιγμή στο τρέξιμο το ζήτημα είναι πώς να πάμε στην άλλη πλευρά στο να ελέγχουμε πόσο γρήγορα βαδίζουμε ....το ψάχνω..
Μην τα παρατάς ίσως δεν έτυχες ακόμη στην κατάλληλη...και όσο για το κεφάλαιο των σχέσεων και εγώ μια από τα ίδια είμαι αλλά προσπαθώ...η έτσι θέλω να πιστεύω ..
Φιλιά και γλυκές καληνυχτες...