Απίστευτη αίσθηση να έχεις 5 λεπτά που έκλεισες το τηλέφωνο και να σου έρχεται μια πικρή γεύση απομάκρυνσης που σε κάνει να πιστεύεις ότι περάσανε μέρες η και χρόνια από την τελευταία φορά που μιλήσατε…Προσπαθείς να θυμηθείς την κάθε στιγμή την κάθε εικόνα της τελευταίας συνάντησης σας και το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό, είναι αλήθεια.. πόσο πολύ μου λείπει……?πόσο..? αχ να ήξερε...
Προσπαθείς να βάλεις όλες σου τις δυνάμεις για να μπορέσεις να εφαρμόσεις αυτό που είχες διαβάσει μια φορά στον αλχημιστή, ότι όταν θέλεις κάτι πολύ όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνωμοτούν για να το αποκτήσεις, εσύ φυσικά δεν τις ζητάς όλες.. σου φτάνουν οι δικές σου και λίγες ίσως από εκεί πάνω…Αλλά έλα που όσο και να το θέλεις αυτή η παγωμαρα δεν φεύγει και θα ήθελες τόσο πολύ να μπορεί να ακούσει την κάθε σου σκέψη και ίσως αν το θέλει να έρθει κοντά σου…
Φωνάζεις με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου, μέχρι που να ξεσηκωθούν οι ουρανοί, μέχρι να ακουστεί στην απίστευτη μοναξιά σου, μέχρι να φύγει πέρα από τα σύνορα της μέχρι πρότινος καλή σου συμπεριφοράς, με κάθε τρόπο που δεν είχες ποτέ διανοηθεί... και θέλεις... αχ θέλεις τόσο να ακουστείς και λαχταράς τόσο πολύ το κάθε άγγιγμα ,το κάθε φιλί, την κάθε ανάσα ,την κάθε νότα αρώματος που σε ταξιδεύει σε μέρη που ούτε περίμενες ότι υπάρχουν….
Αχ πόσο πολύ μου λείπεις....?θα ήθελα μόνο ένα σου βλέμμα για να νιώσω τη ζέστη σου δίπλα μου, ένα σου χάδι για να ξανά πάω σε εκείνα τα μέρη που εσύ μου έδειξες , ένα σου φιλί για να γευτώ λίγο από τη γλύκα σου που τόσο λαχταρούσα ….και πόσο περιμένω να σε φέρω κοντά μου σαν κρασί που έχει τη γλύκα των πιο αισθησιακών καρπών, ετσι θέλω να σε γευτώ …αρρώστια μου…
Αφιερωμένο στους απανταχού καψουριδες και αμαρτωλούς…
Προσπαθείς να βάλεις όλες σου τις δυνάμεις για να μπορέσεις να εφαρμόσεις αυτό που είχες διαβάσει μια φορά στον αλχημιστή, ότι όταν θέλεις κάτι πολύ όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνωμοτούν για να το αποκτήσεις, εσύ φυσικά δεν τις ζητάς όλες.. σου φτάνουν οι δικές σου και λίγες ίσως από εκεί πάνω…Αλλά έλα που όσο και να το θέλεις αυτή η παγωμαρα δεν φεύγει και θα ήθελες τόσο πολύ να μπορεί να ακούσει την κάθε σου σκέψη και ίσως αν το θέλει να έρθει κοντά σου…
Φωνάζεις με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου, μέχρι που να ξεσηκωθούν οι ουρανοί, μέχρι να ακουστεί στην απίστευτη μοναξιά σου, μέχρι να φύγει πέρα από τα σύνορα της μέχρι πρότινος καλή σου συμπεριφοράς, με κάθε τρόπο που δεν είχες ποτέ διανοηθεί... και θέλεις... αχ θέλεις τόσο να ακουστείς και λαχταράς τόσο πολύ το κάθε άγγιγμα ,το κάθε φιλί, την κάθε ανάσα ,την κάθε νότα αρώματος που σε ταξιδεύει σε μέρη που ούτε περίμενες ότι υπάρχουν….
Αχ πόσο πολύ μου λείπεις....?θα ήθελα μόνο ένα σου βλέμμα για να νιώσω τη ζέστη σου δίπλα μου, ένα σου χάδι για να ξανά πάω σε εκείνα τα μέρη που εσύ μου έδειξες , ένα σου φιλί για να γευτώ λίγο από τη γλύκα σου που τόσο λαχταρούσα ….και πόσο περιμένω να σε φέρω κοντά μου σαν κρασί που έχει τη γλύκα των πιο αισθησιακών καρπών, ετσι θέλω να σε γευτώ …αρρώστια μου…
Αφιερωμένο στους απανταχού καψουριδες και αμαρτωλούς…
7 σχόλια:
Φαντάσου λοιπόν να μην υπήρχαν όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα της απουσίας, πόσο πιο πεζά και άχαρα θα ήταν όλα.
Άλλωστε, τα συναισθήματα αυτά και όλη αυτή η πρόσμονή, είναι που κάνουν την στιγμή της συνάντησης μαγική και την απογειώνουν.
(Για να μην συζητήσουμε βέβαια για την απογείωση που ακολουθεί μετά, κάτω από τα σεντόνια...)
;)
Όμορφο ποστ, καλή σου μέρα κούκλα.
Στην αρχή πονάς... το αίσθημα της αγάπης φουντώνει τότε ακόμη πιο πολύ μέσα σου , σου λείπει η παρουσία, τα λόγια , τα βλέμματα τα πονηρά, οι κουβεντούλες, οι βόλτες, το πρωινό ξύπνημα , οι διάφορες ετοιμασίες για φαγητό εκδρομή κτλ.. και περιμένεις όσο τίποτα άλλο στη γή ένα τηλεφώνημα μια συνάντηση και ας σου λένε όλοι .. ''υπομονή ρε συ ο χρόνος θα κάνει το θαύμα του, θα περάσει ...'' κ.α. που έχουμε και εμείς ξεστομίσει κατά καιρούς σε φίλους και γνωστούς που έχουν βρεθεί στην ίδια κατάσταση. Αλλά αδιαφορείς ακόμη και εάν σου λένε άστο .. δεν άξιζε για σένα, δεν εκτίμησε ΕΣΕΝΑ. Ξέρεις το μόνο εύκολο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να κατηγορήσεις τον εαυτό σου, να πεις εγώ έφταιξα, δεν είναι έτσι όμως... απλά δεν '' έκατσε'' δες το έτσι απλά... και ίσως... ίσως αρχίσεις ν ακοιτάς μπροστά. Καλά θα μου πεις όλα εκείνα τα λόγια, όλες εκείνες οι εκφράσεις τα συναισθήματα που είχε, τα συναισθήματα που εγώ έβλεπα πάνω του με τα ίδια μου τα μάτια!!!! όσα εγώ ένιωθα γιαυτόν ....? τί έγιναν όλα αυτά...? είναι εκεί, δεν χάθηκαν μικρή μου... απλά χαμήλωσαν οι τόνοι... απλά έφυγε ο πρώτος ενθουσιασμός.................. Σκατά και πάλι σχετικά είναι όλα....... όταν πονάς , πονάς, όταν σου λείπει , όταν τον θέλεις, εσύ το ξέρεις καλύτερα από όλους φίλους και γνωστούς και ας λένε αυτά που πρέπει να πουν... και...? τι κάνεις τότε....? πραγματικά δεν ξέρω τι να πω πραγματικά ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ.
Από κάποιον που έχει μετανιώσει για λόγια, πράξεις , συμπεριφορές...
από κάποιον που ... έφταιξε.
Καλησπέρα Eric
Δεν ξερώ αν χρειάζεται σεντόνι όταν είσαι σε τέτοια κατάσταση γιατί όταν βρεθείς με το άτομο που σου λείπει δεν νομίζω να κοιτάς αν υπάρχουν κρεβάτια έπιπλα και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται για να ακουμπήσουν επάνω δυο παθιασμένα και αθεράπευτα ερωτευμένα κορμιά..
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή τη γλυκιά προσμονή χωρίς την μαγεία της κάθε μοναδικής συνάντησης...
Φιλιά πολλά γλυκέ μου...
Υ.Γ. Α.. και πρόσεχε που πας για ανάληψη άλλη φορά...τελικά ο παραδοσιακός τρόπος είναι και ο πιο καλός...
tnt δεν έχω λόγια να εκφρασθώ αν θέλεις να σου απαντήσω με μαθηματικά είσαι 1000% μέσα...
Αλλά ο πόνος που από ότι καταλαβα έχει έρθει και στη δική σου πόρτα δεν φεύγει με κουβέντες γλυκέ μου δεν ξερώ αν φεύγει και ποτέ απλά υπάρχει για να μας υπενθυμίζει λάθη και καταστάσεις...
Όσο για το αν υπάρχει μετάνοια μετά από τα αμαρτωλά μας παραστρατήματα έχω να σου πω να μετανιώνεις για πράγματα που δεν έχεις κάνει όχι γι αυτά που έκανες γιατί δεν υπάρχει τρόπος να τα διορθώσεις ..και δεν θα σε κάνει πιο ευτυχισμένο η ζωή αν βαδίζεις με γνώμονα τη λογική γιατί είναι από μονή της παράλογη..
Φιλιά μοναδικέ tnt..
Να σου πω, μήπως γνωριζόμαστε ?!!!! Νιώθω σα να με ξέρεις και μάλιστα πολύ καλά..... Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με έχεις πιάσει.... τόσο τα άρθρα σου όσο και τα σχόλια σου... Εδώ και 33 χρόνια ήμουν ένας άνθρωπος... να το πω ορθολογικός? ίσως... αλλά πάντα έβαζα μπροστά τη λογική και καταπίεζα κάθε μου συναίσθημα ακόμη και στις σχέσεις.... και τώρα που βλέπω την απάντηση σου... παγώνω.. κάθομαι και κοιτάω την οθόνη και δεν ξέρω τι να σκεφθώ...! Από την άλλη πάντα μα πάντα έλεγα ή τουλάχιστον προσπαθούσα να μετανιώνω για πράγματα που δεν έχω κάνει και όχι για όσα έκανα....... πάντα προσπαθούσα να μην χάνω ευκαιρίες... να μην μου φεύγει η ζωή και εγώ απλά να κάθομαι σαν ένας θεατής που βλέπει τη ζωή του να διαδραματίζεται... χώρις εμένα ως βασικό πρωταγωνιστή.... δυστυχώς όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να το πραγματοποιήσω... δεν το έκανα ή δεν μπόρεσα να το υλοποιήσω... ( δες το όπως θες...). Τεσπα να σαι καλά και να μας δίνεις πάντα τόσο υπέροχα άρθρα.. χαίρομαι που σε βρήκα ( μέσω του φίλου μου eric .. οφείλω να το πω και αυτό...! ) :)
My tnt
Η απάντηση σου είναι ίσως τα λόγια μου η οι σκέψεις μου λες όντος να γνωριζόμαστε?
Η έχουμε πέσει στον ίδιο βούρκο και απλά το παλεύουμε μέχρι να βρούμε διέξοδο...και δεν λέω είναι καλά να έχεις εναλλαγές στη ζωή αλλά μετά από ένα σημείο αρχίζεις να εξάντλησε…
Φιλιά γλυκέ μου καλό σου βραδύ…
Υ.Γ Αλήθεια αν γνωριζόμασταν λες να μιλούσαμε μέσω του blog... ?
who knows μπορεί και να γνωριστήκαμε κάποια στιγμή... μπορεί και όχι... μπορεί απλά να είμαστε αυτό που λένε και οι Άγγλοι soul mate....
x
Δημοσίευση σχολίου